BEBEĞİN YALNIZLIĞI
Aielenin tek ve son bebeğiydi.Onsekiz aylık olunca konuşmaya başlamış ve söylediği ilk kelime.hayatta en çok sevdiği kişininki olmuştu;ANNE...Bebek aynı bedenin bir parçası olduğunu idrak edemiyordu ama onu canı kadar sevdiğini ve onsu yapamayacağını biliyordu.
Hele hele yarabbi,sütünü içtikten sonra onun sıcacık kolları arasında uyumak ve
uyandığında yine onu başucunda görmek ne uyulmaz bi saadetti.Bebeğin bu mutluluğu fazla uzun sürmedi.Annesi onun masraflarını bahane ederek,babasının şef olduğu bankada çalışmaya başlamıştı.Artık yavrucak sabahları gözünü açtığında kendisini öpücüklere boğan gül kokulu annesinin yerine,plastik kokulu ciklet çiğneyen ve dadı olduğunu söyleyeyn kara-kuru bir kadınla karşılaşıyordu.bu durumda çocuğun yapabileceği tek şey;avazı çıktığı kadar bağıtıp ağlamaktan ibaretti.
Fakat özüne dadıdan çok cadı gibi görünen o kadını kemikli parmaklarıyla ustaca attığı çimdikler,onu doğduğuna bin defa daha pişman ediyordu.Bebek bir ay zarfında diğer çocuklar-
dan farklı olarak ağlamamayı öğrenmiş,annesine kavuşacağı saatlere kadar,dadısıyla birlikte televizyon izlemeye alışmıştı.
Babazı oldum olası soğuk davranır ara sıra uzaktan laf atmanın dışında ona pek yüz vermezdi.Bu yüzden yavrucak tek tesellisi olan annesinin dönüşünü dört gözle bekler ve kucağına atılmakta gecikmemek için dış kapının yanında oyalanırdı.Fakat artık buram buram sigara dumanı kokan annesigelir gelmez ev işlerine koyulur ve onu hemen alelaceledoyuduktan sonra kendi odalarından yan odaya geçirdikleri yatağına bırakırdı.Bebek bu durumda yine ağlamamaya gayret gösterip,eskiden anneciğinden duyduğu o güzelim ninnileri mırıldanarak uykuya dalardı.
Bebek iki yaşına geldiğinde annesi ona kafes içinde zıplayıp duran bir muhabbet kuşu hediye etti.Artık yavrucak,o asık yüzlü dadısının yerine onunla konuşuyordu..
-----anne bankaya giti;anne bankaya gitti..diyerek şikayete bulunurdu.
Anne ve babası bu isabetli hediyelerinden dolayı yavrularının yalnızlık çekmediğine inanıyor,
bu yüzden yeni aldıkları arabanın taksitlerini kolaylaştırmak için tatil günlerindede çalışıp mesai yapıyorlardı.
Kuş,belkide ayrı bırakıldığı sevdiklerine kavuşabilme gayretiyle günün birinde kafesin açık bırakılan kapısından uçup gitti.Son arkadaşını kaybeden bebeğin onu yakalamak için uzanan elleri havada kalmış,,uzun süredir dökülmeyen gözyaşlarıinci taneleri gibi ardarda sıralanmıştı.Kuşun uçtuğu yere mahsun bakarken,,,
----kuşta bankaya gitti diye mırıldandı kendi kendine
KUŞTA BANKAYA GİTTİ...
Aielenin tek ve son bebeğiydi.Onsekiz aylık olunca konuşmaya başlamış ve söylediği ilk kelime.hayatta en çok sevdiği kişininki olmuştu;ANNE...Bebek aynı bedenin bir parçası olduğunu idrak edemiyordu ama onu canı kadar sevdiğini ve onsu yapamayacağını biliyordu.
Hele hele yarabbi,sütünü içtikten sonra onun sıcacık kolları arasında uyumak ve
uyandığında yine onu başucunda görmek ne uyulmaz bi saadetti.Bebeğin bu mutluluğu fazla uzun sürmedi.Annesi onun masraflarını bahane ederek,babasının şef olduğu bankada çalışmaya başlamıştı.Artık yavrucak sabahları gözünü açtığında kendisini öpücüklere boğan gül kokulu annesinin yerine,plastik kokulu ciklet çiğneyen ve dadı olduğunu söyleyeyn kara-kuru bir kadınla karşılaşıyordu.bu durumda çocuğun yapabileceği tek şey;avazı çıktığı kadar bağıtıp ağlamaktan ibaretti.
Fakat özüne dadıdan çok cadı gibi görünen o kadını kemikli parmaklarıyla ustaca attığı çimdikler,onu doğduğuna bin defa daha pişman ediyordu.Bebek bir ay zarfında diğer çocuklar-
dan farklı olarak ağlamamayı öğrenmiş,annesine kavuşacağı saatlere kadar,dadısıyla birlikte televizyon izlemeye alışmıştı.
Babazı oldum olası soğuk davranır ara sıra uzaktan laf atmanın dışında ona pek yüz vermezdi.Bu yüzden yavrucak tek tesellisi olan annesinin dönüşünü dört gözle bekler ve kucağına atılmakta gecikmemek için dış kapının yanında oyalanırdı.Fakat artık buram buram sigara dumanı kokan annesigelir gelmez ev işlerine koyulur ve onu hemen alelaceledoyuduktan sonra kendi odalarından yan odaya geçirdikleri yatağına bırakırdı.Bebek bu durumda yine ağlamamaya gayret gösterip,eskiden anneciğinden duyduğu o güzelim ninnileri mırıldanarak uykuya dalardı.
Bebek iki yaşına geldiğinde annesi ona kafes içinde zıplayıp duran bir muhabbet kuşu hediye etti.Artık yavrucak,o asık yüzlü dadısının yerine onunla konuşuyordu..
-----anne bankaya giti;anne bankaya gitti..diyerek şikayete bulunurdu.
Anne ve babası bu isabetli hediyelerinden dolayı yavrularının yalnızlık çekmediğine inanıyor,
bu yüzden yeni aldıkları arabanın taksitlerini kolaylaştırmak için tatil günlerindede çalışıp mesai yapıyorlardı.
Kuş,belkide ayrı bırakıldığı sevdiklerine kavuşabilme gayretiyle günün birinde kafesin açık bırakılan kapısından uçup gitti.Son arkadaşını kaybeden bebeğin onu yakalamak için uzanan elleri havada kalmış,,uzun süredir dökülmeyen gözyaşlarıinci taneleri gibi ardarda sıralanmıştı.Kuşun uçtuğu yere mahsun bakarken,,,
----kuşta bankaya gitti diye mırıldandı kendi kendine
KUŞTA BANKAYA GİTTİ...
