E
_elmayra_
Misafir
DAĞDAKİ ormanda bir kulübe...
Etrafını kırık dökük tellerletenekelerle çevirmişler, telin içinde irili ufaklı, bebek-anne, her cinsten köpek...
Kulübeden çıkan genç bir kadın bitkin, kovanın dibindeki son artık yiyecekleri de köpeklere veriyor...
Ve ağlıyor...
“Bu son yemeğimizdi” diyor, gözlerini silerken...
Kendisi ise üç gündür aç...
Çünkü açlık grevinde..
O solmuş kadın üç dil biliyor...
Turizm eğitimi almış, İngiltere’de ve Almanya’da oturma hakkı var. Ailesi tanınmış ve saygın...
Muğla’nın Ortaca-Köyceğiz bölgesinde, yazlıkçıların giderken terk ettikleri anne-yavru köpekleri toplayıp ormana attıklarında, o kadın yurtdışına gitmek üzereyken bavullarını atıp peşlerinden gitti.
Köpekleri topladı, gece o kulübeye sığındılar...
Evlerde büyümüş, eskiden birer sahibi olan, çocuk arkadaşlarını özleyip arayan köpekler ağladı, Türkan ağladı o gece...
Ortaca Belediyesi’nin merhametli başkanı onlara yardım sözü verdi, önceki gün...
Türkan Dağdelen ve köpekleri, o ormanın içindeki kulübede bekliyorlar, sadece yaşama hakkını...
Ben ise; bir kadın gördüğümde; neden kedi yavrusu gibi sokulmak sığınmak istediğimi şimdi daha iyianlıyorum...
Onların yüreğindeki sevgi, aslında insanlık sınırını korumaya çalışan birer kale gibi...
Ve gücünü yitirenler, korunmaya muhtaç olanlar, acı çekenler, vicdansızlığa-merhametsizliğe yenilenler, o kalelere sığınıyorlar...
Kedi-köpek yavruları dahi...
Muğla ormanlarındaki küçük kulübede, insanlık sınırının dev sevgi kalelerinden biri yükseliyor aslında...
Ve insanlığın bittiği sınırda direniyor, bir kadın tek başına...
B.Coşkun
Etrafını kırık dökük tellerletenekelerle çevirmişler, telin içinde irili ufaklı, bebek-anne, her cinsten köpek...
Kulübeden çıkan genç bir kadın bitkin, kovanın dibindeki son artık yiyecekleri de köpeklere veriyor...
Ve ağlıyor...
“Bu son yemeğimizdi” diyor, gözlerini silerken...
Kendisi ise üç gündür aç...
Çünkü açlık grevinde..
O solmuş kadın üç dil biliyor...
Turizm eğitimi almış, İngiltere’de ve Almanya’da oturma hakkı var. Ailesi tanınmış ve saygın...
Muğla’nın Ortaca-Köyceğiz bölgesinde, yazlıkçıların giderken terk ettikleri anne-yavru köpekleri toplayıp ormana attıklarında, o kadın yurtdışına gitmek üzereyken bavullarını atıp peşlerinden gitti.
Köpekleri topladı, gece o kulübeye sığındılar...
Evlerde büyümüş, eskiden birer sahibi olan, çocuk arkadaşlarını özleyip arayan köpekler ağladı, Türkan ağladı o gece...
Ortaca Belediyesi’nin merhametli başkanı onlara yardım sözü verdi, önceki gün...
Türkan Dağdelen ve köpekleri, o ormanın içindeki kulübede bekliyorlar, sadece yaşama hakkını...
Ben ise; bir kadın gördüğümde; neden kedi yavrusu gibi sokulmak sığınmak istediğimi şimdi daha iyianlıyorum...
Onların yüreğindeki sevgi, aslında insanlık sınırını korumaya çalışan birer kale gibi...
Ve gücünü yitirenler, korunmaya muhtaç olanlar, acı çekenler, vicdansızlığa-merhametsizliğe yenilenler, o kalelere sığınıyorlar...
Kedi-köpek yavruları dahi...
Muğla ormanlarındaki küçük kulübede, insanlık sınırının dev sevgi kalelerinden biri yükseliyor aslında...
Ve insanlığın bittiği sınırda direniyor, bir kadın tek başına...
B.Coşkun