Kahraman Tazeoğlu - Mademki Aşk Cemresidir Gönlün

Madem ki aşk çemresidir gönlün


Sevgili!
Yine bahar gelip vurdu kapımıza..
Belki yaktın bütün anılarımı
Bölüştürtün bütün şirlerimi kayıp çocuklara
Film bitmedi.. son yazmada henüz
Takılıp kaldım yıllar öncesinin, eylül’e çalan bir yazın da
Hiç bir çemre dokunmadı bana, ısıtmadı yaz güneşleri
Durup durup kendime yaktım yıllar boyu
Onun için biraz is kokar libasım
onun için dağınık biraz saçlarım
benki bir dolu damıtılmış hüzündüm
korkardım bahara dokunmaktan, olaki solardı yüzün
korkardım eylülleri azgınlaştıran
baharı tutuşturan adam olmakdan

sevgili!
her gece bir züleyha düşü görüyorum sen gibi
düşüyorum içimin kuyularına durmadan
yarım yamalak bir seneryo oysa herşey
uyanıyorum ki çokdan silinmiş bütün repliklerim
budur ürkmüşlüğüm budur gizlenmişliğim
sabrım beni ancak buraya kadar getirdi.
yoruldum artık sevgili
yoruldum karanfillere kan vermekden
anlayamadım bir türlü..
neden eylül hep onbiri doğurur
ve neden aşkın çocukları yoktur.

oysa sevgili bir eylül günü saklandığım hayattan
çıkıp gelmek isterdim sana
birikmiş bütün baharlarımı adayarak
koşarak doru taylar gibi yalın ayak
çatlasın isterdim damarlarım çatlasın
ve damarımda akan hüzün bu aşka karışmasın
yazık yinede eylül dolu ellerim
yinede derin bir sızı içimde
hüzünlü bir gülümseyiş bazen dudaklarımda
nasılsa biraz keder bulaşır her aşka
her aşka biraz göz yaşı biraz kalp ağrısı

sevgili !! !

bu senaryo,
bu kuyu,
bu eylül bırakmaz beni,
geleceksen sen gelmelisin
hüzün kadar cesur aşklar takınarak
madem aşk cemreleridir
gönlün, gönlüme biraz…. bahar
biraz….. sen katarak



KAHRAMAN TAZEOGLU​