BİTİMLER DESTEKLEMELİ, YENİLİKLER YAŞATMALI....
Kelimeleri birleştirmek benim için çok kolay ; ama iş normal şeyleri yazmaya gelince, kalemimin ucu kırılıyor... Ne yazacağımı, nasıl yazacağımı bir türlü bulamıyorum... sana göndereceğim içindir belkide, ve de ben gelmeden bu kağıt parçasının elinde olacağı içindir... Eline aldığın, gözlerini sunduğun anda ki mutluluğun bana ait olacak ama bu kağıt parçası paylaşacak seninle... Birazda ona bu anı yaşatmamak için zorlanıyor kalemim...
Sana buralardan hiçbirşey göndermeyeceğim, giderken alıp gittiklerin kalsın sende... Sadece yapay bir ben oluşturup onu göndereceğim, giderken unuttuğun için...
Hiç bu kadar düşünmezdim ben yazarken.Dalıp gidemediğim zamanlarda türetirdim kelimelerimi.. ama şimdi dalıp gittiğim yerler çalıyor kelimelerimi...
Ne garip birşey, sana birşeyler yazarken sadece seni düşünmem..."nasıl garip" deme ve "heralde beni düşüncen" diye cümleler kurma. Çünkü gariplik; Ben seni heran düşünürken sana birşeyler yazmak zorunda kalmıyorum, Birşeyleri sana yazmak istediğimde ise seni düşünürken düşünüyorum... yani sadece düşüncemin var ettiği kelimeleri sana sunuyorum... şimdi ise, düşündüğümü kelimelere döküp yazamıyorum... sadece düşünüyorum.... Şuan beynimde faaliyet gösteren her şey senin için çalışıyor... Ve farkettiysen sadece yazarken çok ciddi olabiliyorum... Şuanda birşeyler yazmaya çalıştığım içindir ki ; kelimeler tanımsız geliyor yazmaya calışmakdan başka...
Gözlerim bu kağıdın her noktasında şuan ve hiç silmeden sana yollayacağım.... Okurken sen ; Birbirleriyle aynı ama küçük olmayan büyük bi noktada gözlerimi de oku diye....
Ve birde yazarken güçlük çektiğim için, yapmış olduğum her bi imla hatası için, kendi nefesini tutarak görmemezlikden gel... Güzel olan herşeyi toplayamadım belkide sana... ama zamanı geldiğinde yaşatamadığm bütün güzelliklerin içinde boğulma şansı vereceğim sana... gözlerimde boğulmana ramak kala.... İçimde yaşayan her şeyin birgün senin için çıkma zamanıda gelecek... Sen bunu farketmeyeceksin bile, sadece yaşamaya çalışacaksın boğulmamak için... artık burda bi nokta ile kelimelerime son vererek , yazamadığım veya unuttuğum her ne varsa hepsini gelecek olan duygularımla birlikte tekrardan sunacağım sana... sen daima mutlu ol... ve bilki aynı havayı solumasak da aynı dünyada yaşıyoruz... ve aynı yürek de..
Var olmayan sevgilim ; biliyorum ki bu kelimeler de hep son noktada kalacak, sana ulaşamayacak... nasıl ulaşsın ki zaten.. hep bi yerlerde bi parça kağıtla sevdanı sürdüren birinin, sevdasını bilmen imkansız... şimdi tekrardan (.)
Kelimeleri birleştirmek benim için çok kolay ; ama iş normal şeyleri yazmaya gelince, kalemimin ucu kırılıyor... Ne yazacağımı, nasıl yazacağımı bir türlü bulamıyorum... sana göndereceğim içindir belkide, ve de ben gelmeden bu kağıt parçasının elinde olacağı içindir... Eline aldığın, gözlerini sunduğun anda ki mutluluğun bana ait olacak ama bu kağıt parçası paylaşacak seninle... Birazda ona bu anı yaşatmamak için zorlanıyor kalemim...
Sana buralardan hiçbirşey göndermeyeceğim, giderken alıp gittiklerin kalsın sende... Sadece yapay bir ben oluşturup onu göndereceğim, giderken unuttuğun için...
Hiç bu kadar düşünmezdim ben yazarken.Dalıp gidemediğim zamanlarda türetirdim kelimelerimi.. ama şimdi dalıp gittiğim yerler çalıyor kelimelerimi...
Ne garip birşey, sana birşeyler yazarken sadece seni düşünmem..."nasıl garip" deme ve "heralde beni düşüncen" diye cümleler kurma. Çünkü gariplik; Ben seni heran düşünürken sana birşeyler yazmak zorunda kalmıyorum, Birşeyleri sana yazmak istediğimde ise seni düşünürken düşünüyorum... yani sadece düşüncemin var ettiği kelimeleri sana sunuyorum... şimdi ise, düşündüğümü kelimelere döküp yazamıyorum... sadece düşünüyorum.... Şuan beynimde faaliyet gösteren her şey senin için çalışıyor... Ve farkettiysen sadece yazarken çok ciddi olabiliyorum... Şuanda birşeyler yazmaya çalıştığım içindir ki ; kelimeler tanımsız geliyor yazmaya calışmakdan başka...
Gözlerim bu kağıdın her noktasında şuan ve hiç silmeden sana yollayacağım.... Okurken sen ; Birbirleriyle aynı ama küçük olmayan büyük bi noktada gözlerimi de oku diye....
Ve birde yazarken güçlük çektiğim için, yapmış olduğum her bi imla hatası için, kendi nefesini tutarak görmemezlikden gel... Güzel olan herşeyi toplayamadım belkide sana... ama zamanı geldiğinde yaşatamadığm bütün güzelliklerin içinde boğulma şansı vereceğim sana... gözlerimde boğulmana ramak kala.... İçimde yaşayan her şeyin birgün senin için çıkma zamanıda gelecek... Sen bunu farketmeyeceksin bile, sadece yaşamaya çalışacaksın boğulmamak için... artık burda bi nokta ile kelimelerime son vererek , yazamadığım veya unuttuğum her ne varsa hepsini gelecek olan duygularımla birlikte tekrardan sunacağım sana... sen daima mutlu ol... ve bilki aynı havayı solumasak da aynı dünyada yaşıyoruz... ve aynı yürek de..
Var olmayan sevgilim ; biliyorum ki bu kelimeler de hep son noktada kalacak, sana ulaşamayacak... nasıl ulaşsın ki zaten.. hep bi yerlerde bi parça kağıtla sevdanı sürdüren birinin, sevdasını bilmen imkansız... şimdi tekrardan (.)
yani her duygu eşittir ve her kezde mutlaka bi parçası bulunur. o parçada onu mutlu etmeye duygularını paylaşmaya yeter bence... yaşanılmayan yaşanılamayan şeylerin kelimelerde yaşatılması gibi birşey....