Okul.Oncesi
Okul Öncesi Öğretmeni
- Katılım
- 25 Şub 2008
- Mesajlar
- 374
- Tepkime puanı
- 9
- Puanları
- 0
- Bölüm:
- Okul Öncesi Öğretmenliği
- Şehir:
- Mersin
Mektup Arkadaşı
Gül taşıması gerektiğini unutarak ona doğru bir hamle yaptım. Hareket ettiğimde, dudaklarında küçük kışkırtıcı bir gülümseme belirdi ve "Benimle mi geliyorsun, denizci?" diye mırıldandı. Tamamen iradem dışında ona doğru bir adım daha attım ve o zaman Hollis Maynell'i gördüm. Tam olarak kızın arkasında duruyordu.
40 yaşını geçmiş, gri saçlarını yıpranmış bir şapka altında saklamış kadındı. Şişmandı ve kalın bilekli ayakları alçak topuklu ayakkabıların içine zor girmişti. Yeşil elbiseli kız hızlı şekilde uzaklaşıyordu. Onu takip etmek arzum çok güçlüydü ama aynı zamanda ruhu benimle arkadaşlık etmiş ve destek vermiş kadına karşı duyduğum özlem de çok derindi.
Onun soluk, şişman suratı kibar ve duyguluydu, gri gözleri sıcak ve parıltılıydı. Tereddüt etmedim. Parmakların onu bana tanıtan eski kitabı sıkıyordu. Bu aşk olamazdı, ama özel bir şeydi. Belki aşktan daha güzel bir şey, bir arkadaşlık olmalıydı bu.
Duyduğum hayal kırıklığının sesimi boğmasına rağmen, onu selamladım ve kitabı uzattım. "Ben Lieutant John Blanchard, ve siz de Miss. Maynell olmalısınız. Benimle buluşabildiğinize çok sevindim. Sizi yemeğe davet edebilir miyim?" Kadının suratı toleranslı bir gülümseme ile genişledi. "Bunun ne olduğunu bilmiyorum" diye cevap verdi. "Fakat demin yanından geçen yeşil giysili kadın, bu gülü yakama takmam için ısrar etti. Ve eğer beni yemeğe davet edecek olursan, caddenin karşısındaki büyük restoranda seni bekliyor olacağını ve bunun bir çeşit test olduğunu söyledi."
Gül taşıması gerektiğini unutarak ona doğru bir hamle yaptım. Hareket ettiğimde, dudaklarında küçük kışkırtıcı bir gülümseme belirdi ve "Benimle mi geliyorsun, denizci?" diye mırıldandı. Tamamen iradem dışında ona doğru bir adım daha attım ve o zaman Hollis Maynell'i gördüm. Tam olarak kızın arkasında duruyordu.
40 yaşını geçmiş, gri saçlarını yıpranmış bir şapka altında saklamış kadındı. Şişmandı ve kalın bilekli ayakları alçak topuklu ayakkabıların içine zor girmişti. Yeşil elbiseli kız hızlı şekilde uzaklaşıyordu. Onu takip etmek arzum çok güçlüydü ama aynı zamanda ruhu benimle arkadaşlık etmiş ve destek vermiş kadına karşı duyduğum özlem de çok derindi.
Onun soluk, şişman suratı kibar ve duyguluydu, gri gözleri sıcak ve parıltılıydı. Tereddüt etmedim. Parmakların onu bana tanıtan eski kitabı sıkıyordu. Bu aşk olamazdı, ama özel bir şeydi. Belki aşktan daha güzel bir şey, bir arkadaşlık olmalıydı bu.
Duyduğum hayal kırıklığının sesimi boğmasına rağmen, onu selamladım ve kitabı uzattım. "Ben Lieutant John Blanchard, ve siz de Miss. Maynell olmalısınız. Benimle buluşabildiğinize çok sevindim. Sizi yemeğe davet edebilir miyim?" Kadının suratı toleranslı bir gülümseme ile genişledi. "Bunun ne olduğunu bilmiyorum" diye cevap verdi. "Fakat demin yanından geçen yeşil giysili kadın, bu gülü yakama takmam için ısrar etti. Ve eğer beni yemeğe davet edecek olursan, caddenin karşısındaki büyük restoranda seni bekliyor olacağını ve bunun bir çeşit test olduğunu söyledi."