Gül Demirbilek
Özel Üye
- Katılım
- 8 Nis 2008
- Mesajlar
- 50
- Tepkime puanı
- 1
- Puanları
- 0
- Şehir:
- Mersin
2-3 yaşlarına doğru çocuk oyunlarında ölümden bahsetmeye başlar 'dan fan sen öldün!'. Fakat şimdilik ölümden anladığı hareketsiz kalmaktır, yok olmak değil.
5-6 yaşlarına doğru çocuk ölümün geri dönülmez birşey olduğunun, ölenim bir daha geri gelmeyeceğinin bilincine varır. Ölümden bahsedildiğini duyar ve nelerin ölüme yol açtığı hakkında bazı fikirler edinir. Yaşlılık, savaş, şiddet gibi... Bu dönem ilk soruların ve kaygıların belirdiği yaşlardır.
8-9 yaşlarına doğru çocuk ölümün evrensel olduğunun ve kendi ölümünün bilincine varır. Artık bir yetişkinle aynı algılamaya sahiptir. Ölüm geri dönülmez ve kaçınılmazdır, dışsal bir etkiye bağlı olmaksızın herkesin kaderidir.
'Ölünce nereye gidiyoruz?' Bu soru genellikle 5 yaşına doğru ortaya çıkar. Çocuğa şu söylenebilir: 'Biliyorsun insanlar kendi vücutlarında varolmanın yanında kendilerini seven insanların kalplerinde de yaşarlar. Bu yüzden ölen insanlar aileleri, arkadaşları, tanıyanları onları düşündüğü sürece yaşarlar.Ölüler hatıralarda yaşamaya devam eder. Ölen kişilerle geçirmiş olduğun güzel anları anımsayarak, onlara karşı olan hislerini düşünerek, onları hafızanda canlı tutarsın'.
'Peki öldüğü zaman vücudu ne oluyor?' diye sorduğunda ona şöyle diyebiliriz: 'Vücudu sonsuza dek hareketsiz kalıyor'.Eğer ki daha fazla bilgi edinmek istiyorsa çocuğu korkutabilecek 'çürüme' gibi kavramların yerine 'kuruluk' fikrine gönderme yapabilirsiniz. 'Vücut kupkuru hale gelir. Mumyaların ne olduğunu anımsıyorsun değil mi? Firavunlarda ki gibi işte ona çok benziyor.'
Eğer sözkonusu olan bahçeye gömdüğünüz kaplumbağası ise, doğanın döngüsü üzerine ufak bir açıklama ekleyebilirsiniz. 'Zamanla küçük böcekler gelerek ondan küçük parçalar alıp karıncalara götürecek. Bu doğanın bir döngüsüdür. Hiçbirşey yok olmaz sadece dönüşür. ' Çocuk herşeyin bir işe yaradığı ve kendi kendine yeten bir hayatın var olabileceği yönündeki bu tip açıklamaları beğenecektir.
7 yaşına doğru 'Ölümden sonra hayat var mı?' diye soruyorsa şöyle diyebiliriz: ' Ölümden sonra hayata inanan kişiler var evet ama ben bilmiyorum (yada inanmıyorum). Daha ilerde, büyüdüğün zaman bütün bu sorulara cevapları kendin arayabilirsin.'
Dinlere herhangi bir geçerlilik kazandıran tek şey ölümdür. Eğer ölüm olmasaydı, kimse dinle kafa yoruyor olmayacaktı. Ölüm korkusu, yaşamdan sonra da varolacak bir şeyler aramanıza yol açar ve ölüm korkusu dinleri getirir evet ama dinlerde yaşamdan korkmayı. Oysa ki doğal olan 'yaşamla akmak' öğretilmeli çocuklara. Kendi iradelerinin dışında kimsenin onları kılıfların (örtülerin) içine sokamayacağı, saygı göstermenin ise kendinden ödün vermeden olması gerektiği öğretilmeli.
Kaynaklar
1-7 yaş arası çocuğun eğitimi Christine Brunet - Cecile Sarfati
Ölmeden önce ölünüz Osho