Sadece bir kaç adım...

Sadece zamanla yarışmak...
Yaşanılmış bazı şeyleri zamandan saklayıp bir yerlere sıkıştırmak,
Onun önüne geçemesemde yanında yol almaya çalışmak,
Sadece bi kaç adım...
Söylediğim kelimelerin arkasında durup seyretmek; zamanda yer alışlarını..
Usul usul yaklaşmak, dinlemek ne duyacağını bilemeden dinlemek sadece,
Yorgun düşeceğim belkide, ona yetişmeye çalışırken dinlenmek,
Sadece bi kıyısına yaklaşıp orda dalmak sonu gelmeyecek uykulara.
Kendimden geçmek zamanın kollarında yol alırken,
Gitmek istemesemde yol alabilmek onunla,
sadece bir kaç adım..
Ne kadar yaklaşsam bi zaman sonra geride kalıyorum,
Eksik birşeyler hissettiğim an başlıyorum adımlarımı hızlandırmaya,
Ardından gidiyorum izlerini takip ederek..
Kolay olsun diye en belirgin izinden bir parçada ben alıyorum,
Yoluma çıkan bütün zaman yoldaşlarıyla selamlaşıp,
DEvam ediyorum ardından koşarcasına gitmeye.
Ve yaklaşıyorum, tam onu gördüğüm sırada, yorgun düşüyorum.
Oysaki tam yetişecektim, son bi gayret.
Sadece bir kaç adım...
Alaycı bi gözle ardına bakıp gülmesi beni daha da yorgun düşürüyordu,
Gözlerim dalıyordu uzun uzun aramızdaki mesafeye,
Gitgide artan bi uzaklıkla başbaşaydım.
Çaresizliğim yine beni zamanın ortasında yakalamıştı,
Ama zamanın yanında değildim, sadece kıyısında yorgunluğumu hafifletiyordum.
Gözlerim artık onu göremiyordu baya bi uzaklaştı benden,
yavaş yavaş yol almak varken neden koşarcasına bizden kaçıyordu,
Biz hep onun ardından böylece bakıp kalacakmıydık,
Bir yetişen olmayacakmıydı ona,
Bütün gücümle Yarışmaya çalışsamda olmuyordu,
Tutamıyordum, Akıp gidiyordu büyük bi hızla,
tam ulaşacağım zaman çöküyordum dizlerimin üstüne ve ardına baka kalıyordum.
Sadece bir kaç adım kala..
Zaman bizimle ilerlerken biz zamanla neden yoldaş olamıyorduk,
Yanında yol alıp, daha bi yavaş akamıyorduk geleceğe,
Her zaman ardından bakışlarımızla uğurluyoruz onu,
Kimi zaman Çok sert oluyor geçişleri, kimi zamanda sessiz
Ama bi şekilde akıyor, Bizide ardından sürüklüyor bitiş noktasına.
Sadece bir kaç adım kala bırakıyor ellerimizi,
Ve o devam ediyor yeni zamanların yoldaşlarını peşinden yol aldırmaya,
Biz yine zamanın kollarında savaşmaktayız,ona yetişemesekte ardındayız
Ve zaman bizi içine alıyor, Nasılda topluyor herkezi bi araya,
En sonudada teker teker bırakıyor, o akmaya devam ederken.
Durak durak dolaşıp, zamanı her durakta sona erdiriyor..
yetişemesekde, hep Bir kaç adım geride sonu bekliyoruz.
Tutamıyoruz engel olamıyoruz, akıp gidiyor hızla,
Bizide en büyük sonlara beraberinde sürüklüyor..
Zaman en büyük yaşam ölçeği..
Hadi soluklan biraz da bizde bi rahatlayalım,
Kollarından ayrı bi yerde dalıp gitmelere doyalım,
Sadece bir kaç adım kala dur artık..
Dur da; kalmasın atabilecigimiz bir adım bile...
Yoldaş olup yükünü paylaşalım, seninle ..
Biz nede olsa senin ardında hep koşacağız..
Sen hızla akmaya devam ederken...​