Düşüncelerim bos, düşüncelerim anlamsız, düşüncelerim sensiz artık..
Hissedemiyorum eskisi gibi !
Duyamıyorum insanların çığlıklarını..
Duyularımı kaybettim ben, belki de hayatimi.
Anlaşılan şu oldu ki; acılar boşa çekildi.. zamanlar boşa tüketildi. Değmezmiş demek bile fazla artık senin için.. Hislerin öldüğü yerde yalnızlık baslar. Benimkisi daimi olur bundan sonra. Gece yarıları akıtılan göz yaşları boşuna.. bir sigaranın son dumanına kadar gizlenen duygular boşuna.. aslında sen boşunasın.
Ya da kendini zorla böyle gösterdin bana... Seni hayatımda artık herhangi bir insana cevirdim.. Herhangi bir yerde, herhangi bir zaman, herhangicesine bana gözüküp bir anda hayatımdan kaybolan herhangi..
Saçmalıyorum belki de..
Ama zaten hayat saçma değil mi ?
Bir doğum sancısından sonra başlayan bu anlamsız süreç saçma değil mi ?
İnsanlar saçma değil mi ?
Bu teknolojik zamanda monotonlaşan sevgiler saçma değil mi.. ??
Bence tümü saçma.. Benim saçma olduğum gibi.. Askının saçma olduğu gibi.....
Seni kazandığımı düşündüğüm her noktada aslında kaybetmişim. Rol yapmışsın sen, sevmemişsin..
Ya ben ?
Umarsızca, hicbirşeyi önemsemeyecek kadar yolunu kaybetmişçesine neden bağlandım sana ?
Sen duygularını 1-2 SMS `ye sığdırabilecek kadar basit, ben ise satırlara sığdıramayacak kadar mağdurum.. Kuru bir yer arıyorum artık mendillerimde.. Ağlayabilmek için.. Sana olan nefretimi sonsuza dek saklayabilmek için..
Nefret ediyorum ! Sen öldün benim karanlık dünyamda.. Bulunamayacak kadar derine saklandın.. Karşıma çıkamayacak kadar eziksin artık.. Duygusuzsun.. Nötrsün sen..
var misin sen ?
bence yoksun ki..
( aslında hiç olmamışsın ki.. )