XIX. yüzyılda Almanya'nın Mülhaym şehrindeki Ren nehrinin bir yakasında Almanlar, öbür yakasında da Fransızlar oturuyordu. Fransızlar, her sene mahsüller yetişince, nehrin Almanlardaki kısmına geçip, onların yetiştirdiği mahsüllerin hepsini götürüyorlardı. O sıralar, birliğini temin edemeyen güçsüz Almanlar ise, buna fazla ses çıkaramıyorlardı. Her sene böyle olunca, çareyi Osmanlı Sultanına durumu yazıp, imdat istemekte bulurlar. Mektuplarında şunları anlatırlar:
"Fransızlar her sene bizim mahsülümüzü alıyorlar. Siz ki, dünyaya adalet dağıtan bir imparatorluğun sultanı, islamiyetin de halifesisiniz. Bizi bu zulümden kurtarın. Asker Gönderin"
Bu yardım isteğini inceleyen padişah, asker göndermeyi mümkün ve gerekli görmez. Yalnızca asker elbisesi göndermeyi kafi bulur ve cevabi bir mektupla beraber, içi asker elbisesi dolu 3 çuval yallanır. şaşkına dönen Almanlar, çuvalı alıp mektupu okurlar:
" Fransızlar korkak ademlerdir(insanlardır). Onlara Yeniçeri göndermemize gerek yoktur. Yeniçerimizin kıyafetini görmeleri kafidir. Bu elbiseleri adamlarınıza giydirin. Nehrin görülecek yerlerinde dolaştırın. Karşıdan gören Fransızlar için bu kafidir"
Bağ bahçe sahipleri hemen Osmanlı askerlerinin kıyafetlerini kapışırlar. Hasat vakti büyük bir heycanla yeniçeri kıyafetinde, nehir kıyısında dolaşmaya başlarlar. Ertesi gün, karşıdan gelen haber, Almanların sevinç çığlıkları atmalarına sebep olur.
Çünkü, Osmanlılardan yardım geldiğini düşünen Fransızlar, korkudan köylerini de terk ederek iç kısımlara doğru kaçmaktadırlar. Bu olay, Mülhaymlıların gönüllerinde taht kurmuştur. Giydikleri yeniçeri kıyafetlerini, daha sonra Mülhaym'a bağlı Karlsruhe müzesine koyup ziyarete açarlar. Şehrin en yüksek binasına da Osmanlı bayrağı asarlar. Ayrıca, halen bu hadisenin yıldönümünde de şehirde bir karnaval düzenleyip kutlarlar.
"Fransızlar her sene bizim mahsülümüzü alıyorlar. Siz ki, dünyaya adalet dağıtan bir imparatorluğun sultanı, islamiyetin de halifesisiniz. Bizi bu zulümden kurtarın. Asker Gönderin"
Bu yardım isteğini inceleyen padişah, asker göndermeyi mümkün ve gerekli görmez. Yalnızca asker elbisesi göndermeyi kafi bulur ve cevabi bir mektupla beraber, içi asker elbisesi dolu 3 çuval yallanır. şaşkına dönen Almanlar, çuvalı alıp mektupu okurlar:
" Fransızlar korkak ademlerdir(insanlardır). Onlara Yeniçeri göndermemize gerek yoktur. Yeniçerimizin kıyafetini görmeleri kafidir. Bu elbiseleri adamlarınıza giydirin. Nehrin görülecek yerlerinde dolaştırın. Karşıdan gören Fransızlar için bu kafidir"
Bağ bahçe sahipleri hemen Osmanlı askerlerinin kıyafetlerini kapışırlar. Hasat vakti büyük bir heycanla yeniçeri kıyafetinde, nehir kıyısında dolaşmaya başlarlar. Ertesi gün, karşıdan gelen haber, Almanların sevinç çığlıkları atmalarına sebep olur.
Çünkü, Osmanlılardan yardım geldiğini düşünen Fransızlar, korkudan köylerini de terk ederek iç kısımlara doğru kaçmaktadırlar. Bu olay, Mülhaymlıların gönüllerinde taht kurmuştur. Giydikleri yeniçeri kıyafetlerini, daha sonra Mülhaym'a bağlı Karlsruhe müzesine koyup ziyarete açarlar. Şehrin en yüksek binasına da Osmanlı bayrağı asarlar. Ayrıca, halen bu hadisenin yıldönümünde de şehirde bir karnaval düzenleyip kutlarlar.
Çok qüseLL Çok saol paylaşım için