İki Yahudi arkadaş, piyasayı araştırdılar ve o sene haki renkte kumasin
moda olacağını öğrendiler. Bütün varlıklarını paraya çevirdiler.Piyasadaki
bütün haki kumaşları satın aldılar. Depoları bu renkteki kumaşlarla
doldu.
Ancak; kimsenin haki renkteki kumaşlara talip olmadığını gördüler.
İki kafadar artık iflasın eşiğine gelmişlerdi.
Moiz ve Aron dertli dertli oturuyorlardi. Bıçağın kemige dayandığı bir
gün kapi çalındı ve içeriye bir albay girdi.
- Sizde haki renkli kumaş var mı ? diye sordu.
Kulaklarina inanamadilar.
-Evet albayim var, gösterelim, dediler.
Albay dikkatle kumaslari inceledi `çok begendim` dedi.
`Bu sene askerlere 200 bin, subaylara 50 bin adet haki renkte elbise
yaptıracağız.
Ancak tabi ki benim tek basıma beğenmem yetmez.
Generalimin de olur demesi lazım. Bana bir parça numune verin yarin saat
12.ye kadar telgraf çekersem iptal ettim demektir. Eğer telgraf gelmezse
kumaşları kesip imalata başlayabilirsiniz.`
ve albay numuneyi alarak gitti.
O gece bitmek bilmedi.
Kimi zaman ümitlendiler, kimi zaman `ya iptal olursa` diye göğüs
geçirdiler.
Ertesi gün saat 11.00................11.15...................
11.30........................11.45................ ..gözleri yollarda korku
ile postacıyı beklediler.
Bir taraftan postacı gelmesin diye dua ediyorlardı.
Tam 12 ye 5 kala postacı yolun basında gözüktü `belki bize gelmiyordur`
diye ümitlendiler. Ancak postacı gelip kapılarını çaldı. Moiz büyük bir
kederle koltuğa çöktü. Aron`da çaresiz kapiyi açtı ve postacının elinden
telgrafı aldı.
Titreyen elleri ile kağıdı açtı ve sevinçle bagirmaya
başladı.
-Müjde moiz müjde............Baban Ölmüş
moda olacağını öğrendiler. Bütün varlıklarını paraya çevirdiler.Piyasadaki
bütün haki kumaşları satın aldılar. Depoları bu renkteki kumaşlarla
doldu.
Ancak; kimsenin haki renkteki kumaşlara talip olmadığını gördüler.
İki kafadar artık iflasın eşiğine gelmişlerdi.
Moiz ve Aron dertli dertli oturuyorlardi. Bıçağın kemige dayandığı bir
gün kapi çalındı ve içeriye bir albay girdi.
- Sizde haki renkli kumaş var mı ? diye sordu.
Kulaklarina inanamadilar.
-Evet albayim var, gösterelim, dediler.
Albay dikkatle kumaslari inceledi `çok begendim` dedi.
`Bu sene askerlere 200 bin, subaylara 50 bin adet haki renkte elbise
yaptıracağız.
Ancak tabi ki benim tek basıma beğenmem yetmez.
Generalimin de olur demesi lazım. Bana bir parça numune verin yarin saat
12.ye kadar telgraf çekersem iptal ettim demektir. Eğer telgraf gelmezse
kumaşları kesip imalata başlayabilirsiniz.`
ve albay numuneyi alarak gitti.
O gece bitmek bilmedi.
Kimi zaman ümitlendiler, kimi zaman `ya iptal olursa` diye göğüs
geçirdiler.
Ertesi gün saat 11.00................11.15...................
11.30........................11.45................ ..gözleri yollarda korku
ile postacıyı beklediler.
Bir taraftan postacı gelmesin diye dua ediyorlardı.
Tam 12 ye 5 kala postacı yolun basında gözüktü `belki bize gelmiyordur`
diye ümitlendiler. Ancak postacı gelip kapılarını çaldı. Moiz büyük bir
kederle koltuğa çöktü. Aron`da çaresiz kapiyi açtı ve postacının elinden
telgrafı aldı.
Titreyen elleri ile kağıdı açtı ve sevinçle bagirmaya
başladı.
-Müjde moiz müjde............Baban Ölmüş
