Ali KINIK

Türk Halk Edebiyatının yetiştirdiği son büyük ozanlardan Ali Kınık.

HAZİN GÖÇ
Metin Tokdemir’in anısına...

Bir hikmeti vardır,sual olunmaz
Yiğidin ölümü zamansız olur
İçim yanar,lakin karşı gelinmez
Azrail sorgusuz,amansız olur..
Gün çekilir,gece döner
Yıldız yanar,içim yanar
Bir sitemim var feleğe
Söylesem el-alem kınar

Hikayen gözümde öyle tüter ki,
Kahrolaydım,bir göreydim yeter ki
Metin Abi’m gider,artık kim der ki,
“Kelkit’in dağları dumansız olur”...
Dağlar dumandan geçilmez
Karlar kalkmaz,yol açılmaz
Hasret yaktı da bağrımı,
Kırık kanatla uçulmaz...

Sen derdin ki,”unutmak tükenmektir”
Ben diyeyim,”imanından dönmektir”
Hakkı yüceltenin dini gerçektir
“Ahde vefasızlar imansız olur”...
Aman yollar,eğri yollar
Doğru muydu geçen yıllar?
Hem tükettik,hem tükendik
Garip işler,garip haller...

Yüreğimi sardım bir al bayrağa
Ayaz değdi dalımdaki yaprağa
Bir yiğidi elleriyle toprağa
Verenlerin derdi dermansız olur..
Yağmur,hor görme korkumu
Felek dağıttı çarkımı
Dilimi kana döndürdü
Ağıt eyledi türkümü...

Metin Abi’m,neden hiç gün görmedik?
Şu dünyanın sefasını sürmedik
Bir yüce dağ mıydık,hiç yeşermedik
Karlı dağlar çayır-çimensiz olur..
Gölge düşer,ay dolanır
Bir yel eser,su bulanır
Neden bizi dost ve düşman,
Hazin öykülerle tanır?....
Dünyaya sebepli geldim,amenna
Bayrağını teslim aldım,amenna
Ben seni öz abim bildim,amenna
Sevdanın soylusu gümansız olur
Say ki dünyada yalnızım
Ne bir oğlum,ne bir kızım
Ve bu sevda,şu hayata,
Tek mührümüz olsun bizim
Tek imzamız olsun bizim...

YA İSTİKLAL, YA ÖLÜM


Ey milletim,ey o şehirler,köyler!
Bir Yemen türküsü,artık ne söyler?
Onurumuz kaç kez çiğnendi beğler?
Kapımıza dayanıyorsa zulüm,
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!

Üçbin yıldır böyle mazlûm olmadık
Harp kaybettik,esir düştük,yılmadık
Biz,tarihte böyle sefil ölmedik
Neden sessiz,neden boş sağım-solum?
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!

Gök mü çöktü,dinim,törem bozuldu
Yer mi bastı,bebeklerim ezildi?
Hangi destan savaşmadan yazıldı?
Rahat değil,doğru olmalı yolum
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!

Bomba altında bir türbe..unutma!
Onbir asker,onbir torba..unutma!
Mazlum sensin,ve bir zorba..unutma!
Ben bu muydum,böyle mi olsun hâlim?
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!

Şu toprağa küfrederek basan var
Hain desen,işbirlikçi desen,var
Köpek gibi,bir kemikle susan var
Susacaksa,kökten kopsun şu dilim
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!!!

teşekkürler paylaşımlarını takip ediyorum

Bir Savaşçı Vedası


Bilin ki, kaybetsem de, hep devlerle savaştım
Ölmeden son bir defa saldırıp gideceğim
Benim silahım yoktu, ellerimle dövüştüm
Bu yalnız savaşlarda çıldırıp gideceğim

Bu dünya baştan yalan, bir alem var, gerçektir
Ben kime eğileyim, Tanrı bir, Tanrı tektir
Bilirim ki, amenna, kefenin cebi yoktur
Ceplerimi kanımla doldurup gideceğim

Bir sen kal bu meydanda, bu nasıl bir savaştır
Bir sen gerçeği unut, ya bu nasıl bir düştür
Gelen bir akıl versin , bu ne garip bir iştir
Elalemi kendime güldürüp gideceğim

Kalbimde bir bayrak var, asırlarca yası var
Kırk parçaya bölünmüş bir milletin düşü var
Gökyüzünün mavisi, bir bozkurtun başı var
Ben o bayrağı göğe kaldırıp gideceğim

Ben kar olup yağayım, bu dağ sevmesin beni
İmanlı bir Türk'üm ya, sol-sağ sevmesin beni
Ben bu çağı sevmedim, bu çağ sevmesin beni
Hayallerimi en son öldürüp gideceğim.

Oğlum Sana Emanet

Bu oyuna bir son versem
Kalemimi kendim kırsam
Abi eğer ben gidersem
Oğlum sana emanet

Bana benzer tez kırılır
Tez köpürür tez durulur
Çok içlidir tez darılır
Oğlum sana emanet

Elini tut yolu açık
Düşer belki daha çocuk
Gözü kara ama küçük
Oğlum sana emanet

Baban sabah gelir desen
İnanır o ne söylesen
Önce Allah ve sonra sen
Oğlum sana emanet

Kurt Destanı

Bir kurt görün bu gece, rüyanız parçalansın
Bir kutsal ışık görün, riyanız parçalansın
Bir bozkurt pençesiyle mayanız parçalansın
Beni görün bu gece, bir kurt görün, bir beni
Bize artık susmak yok, bir kurt vurun, bir beni.

Elin ekmeğiyle yaşayan kurt kahrolsun
Boynunda tasma izi taşıyan kurt kahrolsun
Kar yağmış dağlarına, üşüyen kurt kahrolsun
Kahrolsun kurt postunu giyen yalancı kuzu
Dağıtanlar kahrolsun, kurt sesli ordumuzu

Ne düşlerimiz vardı, bir karayel savurdu
Deli taylarımızı hain oklar devirdi
Yoksa, hata yaptık da, Tanrı mı yüz çevirdi
Ey kurt soylu milletim, ey Tanrı’nın kırbacı!
Bu düzene kanmayın, andolsun ki yalancı!

Kaç kere kuşatıldım, dara düştü umudum
Bayrak gibi devrildi, yere düştü umudum
Tanrı’ya dua ettim, kurtlar gibi uludum
Dedim, bu hüsran artık sonuncu olsun, en son
Dayanacak sabrım yok, yüreğim Ergenekon

Hani, Çinli katuna kanan Kağan vardı ya!
Hani, şehzadeleri bir bir boğan vardı ya!
Ve tek kalıp, sütünü kurtla sağan vardı ya!
Bu destanda ben kimim, siz kimsiniz, a beyler!?
O susuş neler saklar, bu feryat neler söyler?

Bir gün , yerin üstüne gece örtüldüğünde
Binlerce tutsak bozkurt ipten kurtulduğunda
Mahşeri çığlıklarla gökler yırtıldığında
Bu ,bizim dönüşümüz, destanımız olacak
Doğmamış çocuklara şerefimiz kalacak

Ey, öz çocuklarının boynunu sıkan düzen!
Hak kırbacı ile halkın canını yakan düzen
Devşirme dervişlere tekke bırakan düzen
Her hesabın bir tersi, her zulmün süresi var
Bir tilki hükmü varsa,bir çakal hükmü varsa,
Bir de kurt töresi var, bir Bozkurt Töresi var.

İKİ AYKIRI BIÇAK

Biz yitik çağların iki tutsağı
Birimiz gökte bulut, birimiz Tanrı Dağı
Sen yaklaşmadan sevdin,
Bense hiç eğilmeden...
Biz yitik çağların iki tutsağı
Türküler söylüyoruz
Ki türküler asil;
Türküler hüzünlü;
Türküler hançer gibi...
Şimdi artık doğrulalım gül dalım!
Tutuşsun güllerimiz
Bu yabancı yerde, yalnız, sâhipsiz,
Bayrak gibi devrilelim ikimiz...

Biz köhne çağların iki kaçağı
Birimiz dağda umut, birimiz dert otağı
Sen ağlamadan sevdin,
Bense hiç göstermeden...
Biz köhne çağların iki kaçağı
Yıldızlar bekliyoruz
Ki yıldızlar ürkek;
Yıldızlar uzak;
Yıldızlar düşler gibi...
Gel her şeyi unutalım, gül dalım!
Tutuşsun ellerimiz...
Ki, bu çağın sahipleri biz değiliz
Derdimizle kavrulalım ikimiz...

Biz, mazlûm çağların iki bıçağı
Birimiz kardan soğuk, birimiz kor sıcağı,
Sen vuruşmadan sevdin,
Bense hiç çekinmeden...
Biz mazlum çağların iki bıçağı
Kavgalar görüyoruz
Ki kavgalar şanlı;
Kavgalar kahpe;
Kavgalar aşklar gibi...
Gel yiğitçe savaşalım, gül dalım!
Kesilsin dallarımız...
Gün doğmadan hafiflesin yükümüz
Yaprak-yaprak savrulalım ikimiz...

DOĞUDA BİR TÜRKİSTAN
Yalnızlığın bağrına otağ kurmuşum artık
Kopuzumun çığlığı ayrılığa dönüktür
Sarı bir rüzgar eser,bağrım,ayağım açık
Türkistan’da akşamlar şimdi bölük-bölüktür

Hayat,eğri bir çizgi üzere yürümek değil
Çizgiden çıkar biri ve akşam yakalanır
Birden,öçle bilenir tam kırk tane karanfil
Uygurca sevdalarla Urumçi dalgalanır...

Burada zulüm hep vardır,ve kırk uslanmaz adam
Karanlığa yürürler kartalca bakışlarla
Ant içerler,dönmek yok,ve yarınsız bir akşam,
Gönüllerde kalırlar,öfkeli nakışlarla...

Bozkırın Bozkurtları,çekik gözlü yiğitler,
Türküler söylüyorlar gökbayraklar altında
Ölümsüzleşiyorlar,Kürşad yüzlü yiğitler,
Ya dağ doruklarında,ya topraklar altında...