Değerli arkadaşlar hepimiz iyi biliyoruz ki bizim divan şairleri önce Türkçe"yi sonra da otantik bir içgüdüyle Arapça ve Farsçayı öğrendiler.Fakat şiirlerinde esas olarak Türkçe grameri hükmünü yürütüyordu ve bu,kelime kök bakımından hangi dilden gelirse gelsin cümleyi Türkçeleştiriyordu.
Bazen bir yığın Arapça kelimeden oluşan cümlenin sonuna gelen Türkçe bir ek olayı bitiriyordu.Bu milli bir duruştur ve Divan Edebiyatı o sebeple ki millidir.
Batı klasikleri ise bize hiçbir milli zevk veremez.Ancak dil bakımından çeviri,teknik bir fayda sağlar.100"ün üstünde batı klasiği okudum.Hiçbirinde ürpermedim.
Fakat Nihal Atsız Beyin Deli Kurt romanındaki meçhul Osmanlı Prensi hala aklımdadır.Ömer Seyfettin"in Başını Vermeyen Şehit"indeki Kuru Kadı"yı kim olsa unutmaz.
