isokor
Özel Üye
- Katılım
- 31 Ocak 2010
- Mesajlar
- 2,048
- Tepkime puanı
- 6
- Puanları
- 0
- Bölüm:
- MEZUN
- Şehir:
- Konya
Hadi Uzat Elini Gönül HanemeBugün garip bir hüzün çöktü gönül sarayıma
Anlamını veremediğim acısını çektiğim
Bakıyorum mevsimlerin, rengârenk açılan sinema perdelerine
Kiminde hüzün kiminde mutluluk sergilenmiş oyunlarında
İnsanlar hoyrat deli boranlar gibi…
Kiminin ayakları bulutlarda kiminin topraklara gark olmuş
Her yerde her şeyde garip sessiz çığlıklar
Gönüller kurumuş topraklara dönmüş
Hani ab-ı hayatları…
Hani canlarına can katan yarenlerı…
Tozlu raflar arasında mı kaldı gönül mektupları
Okunmadı (mı¿) ya da okutamadılar (mı¿)
Sanki ömür çizgilerinde yaşanan cefalar, yazılmış yüzlerinin satırlarına
Avuçlarda kurumuş sefalarının gülleri….
Ah ağarmış, tarumar olmuş saç bukleleri her telinizde hangi hüzünlere perde oldunuz.
Neydi size kar renklerini veren…¿
Kullara kul olma çabası mı¿
Yoksa asıl kul olamadığınızın faturası mıydı yaratana
Vicdan bu kadar lakayt olmalı mı¿ yaşanılan/yaşanılamayanlara seyirci olacak kadar.
Biliyorum zincirin halkalarında eksiklik var, uzanıyorum tutamıyorum
Gönül gözü ağma,
Gönül kefesi eksik,
Gönül dili lal
Ah gönül viranelerde, yokluklarda, can çekişmekte…
Ölmeye ramak kaldı hissiyatların…
Hadi uzat elini gönül haneme tiryak yerine…
Nazar eyle cansızlığında can olmaya çalışan letaiflerime
Katre erimekte buz misali yokluğunda…
Yakma/üşütme gücü tükenmekte biçarenin
Hadi yarr gel bekletme gel artık kon gönül haneme...
Anlamını veremediğim acısını çektiğim
Bakıyorum mevsimlerin, rengârenk açılan sinema perdelerine
Kiminde hüzün kiminde mutluluk sergilenmiş oyunlarında
İnsanlar hoyrat deli boranlar gibi…
Kiminin ayakları bulutlarda kiminin topraklara gark olmuş
Her yerde her şeyde garip sessiz çığlıklar
Gönüller kurumuş topraklara dönmüş
Hani ab-ı hayatları…
Hani canlarına can katan yarenlerı…
Tozlu raflar arasında mı kaldı gönül mektupları
Okunmadı (mı¿) ya da okutamadılar (mı¿)
Sanki ömür çizgilerinde yaşanan cefalar, yazılmış yüzlerinin satırlarına
Avuçlarda kurumuş sefalarının gülleri….
Ah ağarmış, tarumar olmuş saç bukleleri her telinizde hangi hüzünlere perde oldunuz.
Neydi size kar renklerini veren…¿
Kullara kul olma çabası mı¿
Yoksa asıl kul olamadığınızın faturası mıydı yaratana
Vicdan bu kadar lakayt olmalı mı¿ yaşanılan/yaşanılamayanlara seyirci olacak kadar.
Biliyorum zincirin halkalarında eksiklik var, uzanıyorum tutamıyorum
Gönül gözü ağma,
Gönül kefesi eksik,
Gönül dili lal
Ah gönül viranelerde, yokluklarda, can çekişmekte…
Ölmeye ramak kaldı hissiyatların…
Hadi uzat elini gönül haneme tiryak yerine…
Nazar eyle cansızlığında can olmaya çalışan letaiflerime
Katre erimekte buz misali yokluğunda…
Yakma/üşütme gücü tükenmekte biçarenin
Hadi yarr gel bekletme gel artık kon gönül haneme...