Hastalığın tedavisi, hastalığın keşfiyle başlar. Hastalık keşfedilmeden ve sebepleri bilinmeden tedavi mümkün değildir. Demek ki tedavi için, ilk önce hastalığın sebepleri bilinmeli ve daha sonra o sebepler yok edilmelidir. Bu sayede tedavi gerçekleşmiş olur.
Unutmak ta bir hastalıktır. Eğer bizler bu hastalıktan kurtulmak istiyorsak, ilk önce sebeplerini bilmek ve daha sonra bu sebepleri yok etmek zorundayız. İşte bunu yaptığımızda, unutma hastalığından kurtulacak ve unutmayan birisi olacağız.
Unutmanın iki sebebi vardır:
1. sebep: Öğrenme işleminin içine beynin sağ lobunu sokmama ve sadece sol lobu kullanarak öğrenmeye çalışmaktır. Beyninin sadece sol lobunu kullanarak öğrenmeye çalışan birisi: Tek kanatla uçmaya çalışan bir kuşa veya tek bacakla koşmaya çalışan bir insana benzer. Bir kuş tek kanadıyla ne kadar uçabilirse ve bir insan tek bacağı ile ne kadar koşabilirse, insan da beyninin sadece sol lobunu kullanarak o kadar sağlıklı öğrenebilir.
Beynin sağ lobunu kullanmaktan maksadımız: Öğrenmede hayali devreye sokmaktır. Başka bir ifade ile: Okumak yerine, bilgiyi seyretmek ve bilgileri anı formatında beyne göndermektir. Bir formülü, bir telefon numarasını, bir cümleyi, bir konuşmayı… hangi tip bilgi olursa olsun, o bilgiyi resimlemektir.
Mesela bir filmi seyrederken, sesler beyninizin sol lobunda, görüntüler ve resimler ise beyninizin sağ lobunda işlenmektedir. İki lop dengeli bir şekilde çalıştığından dolayı sağlıklı bir öğrenme yapmaktasınız. İşte bu yüzden bir filmi seyrettiğinizde unutmazsınız, ama aynı filmin kitabını okuduğunuzda unutursunuz. Çünkü kitabı okurken beyninizin sadece sol lobu çalışır ve okuduğunuz metinler sol lopta anlaşılmaya çalışılır. Ama filmi seyrettiğinizde sesler sol lopta işlenirken, görüntüler sağ lopta işlenmekte ve bu sayede beynin iki lobu aynı anda dengeli bir şekilde çalışmaktadır. Neticede de seyredilen bir film unutulmamaktadır.
Bir şarkıyı dinlerken de aynı olay cereyan etmektedir. Şarkının sözleri sol lopta, müzik ve ritim ise sağ lopta işlenmektedir. İki lop dengeli bir şekilde çalıştığı için birkaç defa aynı şarkıyı dinlediğimizde, ezberlemeye çalışmadığımız halde şarkıyı mırıldanmaya başlarız. Eğer o şarkının sözlerini, müzik olmaksızın, sadece kağıda bakarak ezberlemeye çalışsaydık, defalarca okumak zorunda kalırdık. Bunun sebebi: Müzik ve ritmin olmaması ve bundan dolayı da beynin sadece sol lobunun çalışarak sağ lobun atıl kalmasıdır.
2. sebep: Unutmanın bir başka sebebi de bilgilerin beynin neresinde olduğunu bilmemektir. Buna, "yer meçhuliyeti" diyoruz. Mesela, bir kalemi evinizde saklasak ve bulmanızı istesek, kalemi bulabilirsiniz. Ama kalemi oturduğunuz şehirde saklasak ve bulmanızı istesek, asla bulamazsınız. Hele Dünyada saklasak, bulmanız asla mümkün değildir.
Aynı bunun gibi, bilgiler kalem büyüklüğündedir, beynimiz ise dünyadan daha büyüktür. Kalem büyüklüğündeki bilgiler, dünya büyüklüğündeki beyne gönderildiğinde, düşme noktası belli olmazsa, bilgiye ulaşılamaz.
Evet bilgi beyindedir, ama neresinde? Bilgiyi beynin belli bir noktasına göndermeyen kişinin hali: Çölde kaybettiği yüzüğü arayan adamın hali gibidir. Ya da okyanuslara fırlatılmış bir taşı bulmaya çalışan kişinin hali gibidir. Yüzük ve taş küçük; çöl ve okyanus büyük olduğundan, o eşyalara ulaşmak neredeyse mümkün değildir. Hatta bazen evimizde, çıkardığımız gözlüğü tekrar takmak istediğimizde yerini bulamayıp aramamızın sebebi de budur: Gözlüğü nereye koyduğumuzu bilmemek! Ancak evimiz küçük olduğundan ve her yerine bakmak mümkün olduğundan dolayı gözlüğümüzü kaybetmeyiz ve buluruz. Eğer evimiz bir şehir kadar büyük olsaydı, herhalde her gün bir gözlük kaybederdik, bilgileri kaybettiğimiz gibi…
Madem unutmanın iki sebebi vardır ki, bunlardan bir tanesi: Beynin sağ lobunu öğrenme işinin içine sokmamak, diğeri: Bilgileri beyne gelişi güzel göndermek ve bilginin saklandığı noktayı bilmemektir. O halde biz iki şeyi yapabilirsek:
1- Bilgiyi öğrenirken, beynin sağ lobunu, sol lop gibi aktif hale getirebilirsek,
2- Bilgiyi beynimize gelişi güzel göndereceğimize, belli noktalarda saklayabilirsek, o zaman unutmanın iki sebebi yok edilmiş ve unutmama gerçekleşmiş olur
Unutmak ta bir hastalıktır. Eğer bizler bu hastalıktan kurtulmak istiyorsak, ilk önce sebeplerini bilmek ve daha sonra bu sebepleri yok etmek zorundayız. İşte bunu yaptığımızda, unutma hastalığından kurtulacak ve unutmayan birisi olacağız.
Unutmanın iki sebebi vardır:
1. sebep: Öğrenme işleminin içine beynin sağ lobunu sokmama ve sadece sol lobu kullanarak öğrenmeye çalışmaktır. Beyninin sadece sol lobunu kullanarak öğrenmeye çalışan birisi: Tek kanatla uçmaya çalışan bir kuşa veya tek bacakla koşmaya çalışan bir insana benzer. Bir kuş tek kanadıyla ne kadar uçabilirse ve bir insan tek bacağı ile ne kadar koşabilirse, insan da beyninin sadece sol lobunu kullanarak o kadar sağlıklı öğrenebilir.
Beynin sağ lobunu kullanmaktan maksadımız: Öğrenmede hayali devreye sokmaktır. Başka bir ifade ile: Okumak yerine, bilgiyi seyretmek ve bilgileri anı formatında beyne göndermektir. Bir formülü, bir telefon numarasını, bir cümleyi, bir konuşmayı… hangi tip bilgi olursa olsun, o bilgiyi resimlemektir.
Mesela bir filmi seyrederken, sesler beyninizin sol lobunda, görüntüler ve resimler ise beyninizin sağ lobunda işlenmektedir. İki lop dengeli bir şekilde çalıştığından dolayı sağlıklı bir öğrenme yapmaktasınız. İşte bu yüzden bir filmi seyrettiğinizde unutmazsınız, ama aynı filmin kitabını okuduğunuzda unutursunuz. Çünkü kitabı okurken beyninizin sadece sol lobu çalışır ve okuduğunuz metinler sol lopta anlaşılmaya çalışılır. Ama filmi seyrettiğinizde sesler sol lopta işlenirken, görüntüler sağ lopta işlenmekte ve bu sayede beynin iki lobu aynı anda dengeli bir şekilde çalışmaktadır. Neticede de seyredilen bir film unutulmamaktadır.
Bir şarkıyı dinlerken de aynı olay cereyan etmektedir. Şarkının sözleri sol lopta, müzik ve ritim ise sağ lopta işlenmektedir. İki lop dengeli bir şekilde çalıştığı için birkaç defa aynı şarkıyı dinlediğimizde, ezberlemeye çalışmadığımız halde şarkıyı mırıldanmaya başlarız. Eğer o şarkının sözlerini, müzik olmaksızın, sadece kağıda bakarak ezberlemeye çalışsaydık, defalarca okumak zorunda kalırdık. Bunun sebebi: Müzik ve ritmin olmaması ve bundan dolayı da beynin sadece sol lobunun çalışarak sağ lobun atıl kalmasıdır.
2. sebep: Unutmanın bir başka sebebi de bilgilerin beynin neresinde olduğunu bilmemektir. Buna, "yer meçhuliyeti" diyoruz. Mesela, bir kalemi evinizde saklasak ve bulmanızı istesek, kalemi bulabilirsiniz. Ama kalemi oturduğunuz şehirde saklasak ve bulmanızı istesek, asla bulamazsınız. Hele Dünyada saklasak, bulmanız asla mümkün değildir.
Aynı bunun gibi, bilgiler kalem büyüklüğündedir, beynimiz ise dünyadan daha büyüktür. Kalem büyüklüğündeki bilgiler, dünya büyüklüğündeki beyne gönderildiğinde, düşme noktası belli olmazsa, bilgiye ulaşılamaz.
Evet bilgi beyindedir, ama neresinde? Bilgiyi beynin belli bir noktasına göndermeyen kişinin hali: Çölde kaybettiği yüzüğü arayan adamın hali gibidir. Ya da okyanuslara fırlatılmış bir taşı bulmaya çalışan kişinin hali gibidir. Yüzük ve taş küçük; çöl ve okyanus büyük olduğundan, o eşyalara ulaşmak neredeyse mümkün değildir. Hatta bazen evimizde, çıkardığımız gözlüğü tekrar takmak istediğimizde yerini bulamayıp aramamızın sebebi de budur: Gözlüğü nereye koyduğumuzu bilmemek! Ancak evimiz küçük olduğundan ve her yerine bakmak mümkün olduğundan dolayı gözlüğümüzü kaybetmeyiz ve buluruz. Eğer evimiz bir şehir kadar büyük olsaydı, herhalde her gün bir gözlük kaybederdik, bilgileri kaybettiğimiz gibi…
Madem unutmanın iki sebebi vardır ki, bunlardan bir tanesi: Beynin sağ lobunu öğrenme işinin içine sokmamak, diğeri: Bilgileri beyne gelişi güzel göndermek ve bilginin saklandığı noktayı bilmemektir. O halde biz iki şeyi yapabilirsek:
1- Bilgiyi öğrenirken, beynin sağ lobunu, sol lop gibi aktif hale getirebilirsek,
2- Bilgiyi beynimize gelişi güzel göndereceğimize, belli noktalarda saklayabilirsek, o zaman unutmanın iki sebebi yok edilmiş ve unutmama gerçekleşmiş olur