isokor
Özel Üye
- Katılım
- 31 Ocak 2010
- Mesajlar
- 2,048
- Tepkime puanı
- 6
- Puanları
- 0
- Bölüm:
- MEZUN
- Şehir:
- Konya
Kalan askerlere "Biri bana 'Dünyanın en zor işi ne¿' diye sorsa, hiç düşünmeden 'Kiremit kırmaktır.' derdim. Ben 13 yıl taekwando yaptım, Hakan 15 yıldır karate yapıyor; ama biz bile inanın ki çok zorlanıyoruz. Siz hayatta kıramazsınız; ama yine de bir deneyelim." dedim.
Sonra onları, hazırladığımız üçerli kiremit bloklarının başına getirdik. Sıradan hepsi denedi ve 10 askerden sadece ikisi kiremitleri kırabildi. Olanlardan kimseye bahsetmemek kaydıyla yerlerine oturdular. İkinci grubu içeri aldık. İkinci gruba birinci grubun önünde yeni bir konuşma yaptım: "Arkadaşlar, biri bana 'Dünyadaki en kolay iş nedir¿' diye sorsaydı hiç düşünmeden 'Kiremit kırmaktır.' derdim. Ben ve Hakan uzun yıllardır spor yapıyoruz; ama daha ilk ayımızda beş, altı kiremit kırabiliyorduk. Siz bu üç kiremiti çok rahat kıracaksınız! Sadece konsantre olup şu noktaya vurun ve ne kadar kolay olduğunu görün!" dedim. Belki de askerler konsantre olmanın ne demek olduğunu bile bilmiyorlardı; ama sonuca ben bile şaşırdım. Çünkü 10 kişiden dokuzu söz konusu kiremitleri kırmayı başarmıştı!
Bunu nasıl açıklamalıyız. İkinci grup daha mı güçlüydü¿ Yoksa kiremitler birden yumuşamış mıydı¿ Her şey nasıl bildiğimizle ilgilidir. Korkularımız, başarılarımız...ne varsa her şey.
Erdal Demirkıran
