Sarılamıyorum ki sana, hep gidecek gibi duruyorsun...

“Canımı yakmayı ne kadar da seviyorsunuz, tek kibritle…” der Kadın.
Adam; “İki gözüm iki çeşme’de yıkayamadın ellerini. Can suyum kesik!” bile demeden susar…

Kullanılmış bir kibrite sarılamaz elbette, henüz kükürdü üstünde olan… O kutu, çöpe atılacak mecbur; içinde vasati kaç adet kaldığına dahi bakılmadan…

Hem besbelli bir kundaklama bu, geride hiçbir delil bırakılmamalı.

Külüne dahi muhtaç olduğumuz bu sevdada
Ateşi ilk bulana sövüyoruz işte külliyen!

Böylesine bir yangın, kendinden ilk olarak kurtarılacakları merak ettiği için çıkarılmıştır belki de…
Yoksa Aşk’ın, cayır cayır yanan bir yürekten, apar topar kaçmaması nasıl açıklanır ki a canım¿

Aşkın keskinliği tavında dövülünce olgunlaşırmış, anladım…

Özgür Gümüşsoy // Canda Çıra; Aşk…