Issız bir peronda son treni beklerken ayaklarının dibindeki bir karınca yuvasını seyrederek oyalanmaya çalışan gamsız bir yolcu gibi hayata ve insanlara aldırmaz bir ilgi göstererek yaşamaktır hayat çoğu zaman.
yaşamayı bildiğim zamanlar içimde bir milyon kelebeğin uçmasıdır hayat, bilmediğim zaman sıradanlığımın mihenk taşıdır.