imqossibLe
Yeni Üye
- Katılım
- 29 Ağu 2008
- Mesajlar
- 832
- Tepkime puanı
- 3
- Puanları
- 0
- Şehir:
- Düzce
...İşte Yılmaz ailesinin bir çocuğu olmuştu..
Aradan uzunca zaman geçmiş ve yılmaz ailesi, çocuğu ile güzel ve yeşil bir alana piknik yapmak için gitmeye karar vermişlerdi.Arabalarının bagajına piknik sepeti,tüp ve yiyecekler konulmuştu.Herkez arabaya bindi ve güzel bir gün dedikleri onların son günleriydi aslında.
Ertesi gün gazetelere freni patlayan araba devrildi diye yazıyordu.Ama içinden sadece çocuk kurtulabilmişti.
Daha 3 yaşındaki çocuk hayata tek başına nasıl tutunabilirdi.Artık hayatta tek başına kalmış küçük çocuk yurda verildi.
Yurtta çocuk geceleri yorganın altında kimseden habersiz ağlıyordu kimi zaman,ıssız ıssız.Aradan zaman geçmişti çocuk 9yaşındaydı ve arkadaşlarıyla birlikte yurttan kaçtılar.Hiç paraları yoktu ve karınları acıkmıştı.susuz kaldıklarrında güzel ve yeşil bahçelerin fışkiyelerinden su içiyorlardı.Bir gece dışarıda geçirdikten sonra yanlarına elleri,yüzü simsiyah bir çocuk yanaştı."Karnınız aç değilmi?"diye sordu.bizimkilerde küçük karınlarının açlığına dayanamayıp "evet çok aç." dediler.
Eli yüzü kapkara çocukta "gelin biyere götüreyim sizi hem orada kalırsınız hemde karnınız doyar." dedi.bizimkilerde kabul etti.aslında vicdansız bir adamın çocukları dilendirip iki dilim ekmek verdiği bir yere gidiyorlardı habersiz.Daha sonra dışarıdaki zorluğu anlayıp bizimkisi mendil satmaya ve zorla bişiler çalmaya yöneliyordu.
birgün bir kız gördü ve ona deliler gibi aşık oldu.Kızın yanına yanaşmaya kalkıştı ancak yanına yanaşacakken ve aşık olduğunu itiraf edecekken mağzanın içerisindeki aynada kendisini gördü.Eli yüzü kapkaraydı.
Bu haldeyken nasıl yanaşabilirdiki yanına.Kızı takip etmeye koyuldu habersiz ve artık kızın evini biliyordu.Artık aşık olduğundan olsa gerek araba teyibi gibi şeyler çalmaya kalkıcağına bizimkisi ayakkabı ve kendine elbise çalmıştı kıza güzel gözükmek için.
tabiki kendi öle şeyler çaldığı içinde dayak yemişti patron dedikleri adamdan.Sabah çıktı o barakadan ve kızın evinin oraya gitti.Satması gereken mendilleri cebine sakladı kız onun mendil sattığını anlamasın diye.
kızı gördü ve afedersiniz dedi.kız "evet"dedi.çocuk "galiba"dedi ve dili tutuldu.bu ilk kez başına gelmişti.kız:"bişey demiyeceksen gideceğim"dedi.ama çocuk birşey diyemiyordu ki.Ve üzgün bir şekilde o barakaya döndü.kalbi öyle hızlı çarpıyorduki.
barakaya giderken önünü kesti iki üç serseri üstündekileri alıp yağmaladılar ve onudövdüler öyle kötü dövmüşlerdiki küçük yüreği dayanamadı.
ve yarın gazetelere "vahşice dövülüp öldürülen çocuğun hikayesi" diye çıktı.şimdi sorarım size bu çocuğun suçu kimin anne babasının mı ? , sorumsuz insanların mı? , yoksa hayatın ta kendisinin mi?....
Aradan uzunca zaman geçmiş ve yılmaz ailesi, çocuğu ile güzel ve yeşil bir alana piknik yapmak için gitmeye karar vermişlerdi.Arabalarının bagajına piknik sepeti,tüp ve yiyecekler konulmuştu.Herkez arabaya bindi ve güzel bir gün dedikleri onların son günleriydi aslında.
Ertesi gün gazetelere freni patlayan araba devrildi diye yazıyordu.Ama içinden sadece çocuk kurtulabilmişti.
Daha 3 yaşındaki çocuk hayata tek başına nasıl tutunabilirdi.Artık hayatta tek başına kalmış küçük çocuk yurda verildi.
Yurtta çocuk geceleri yorganın altında kimseden habersiz ağlıyordu kimi zaman,ıssız ıssız.Aradan zaman geçmişti çocuk 9yaşındaydı ve arkadaşlarıyla birlikte yurttan kaçtılar.Hiç paraları yoktu ve karınları acıkmıştı.susuz kaldıklarrında güzel ve yeşil bahçelerin fışkiyelerinden su içiyorlardı.Bir gece dışarıda geçirdikten sonra yanlarına elleri,yüzü simsiyah bir çocuk yanaştı."Karnınız aç değilmi?"diye sordu.bizimkilerde küçük karınlarının açlığına dayanamayıp "evet çok aç." dediler.
Eli yüzü kapkara çocukta "gelin biyere götüreyim sizi hem orada kalırsınız hemde karnınız doyar." dedi.bizimkilerde kabul etti.aslında vicdansız bir adamın çocukları dilendirip iki dilim ekmek verdiği bir yere gidiyorlardı habersiz.Daha sonra dışarıdaki zorluğu anlayıp bizimkisi mendil satmaya ve zorla bişiler çalmaya yöneliyordu.
birgün bir kız gördü ve ona deliler gibi aşık oldu.Kızın yanına yanaşmaya kalkıştı ancak yanına yanaşacakken ve aşık olduğunu itiraf edecekken mağzanın içerisindeki aynada kendisini gördü.Eli yüzü kapkaraydı.
Bu haldeyken nasıl yanaşabilirdiki yanına.Kızı takip etmeye koyuldu habersiz ve artık kızın evini biliyordu.Artık aşık olduğundan olsa gerek araba teyibi gibi şeyler çalmaya kalkıcağına bizimkisi ayakkabı ve kendine elbise çalmıştı kıza güzel gözükmek için.
tabiki kendi öle şeyler çaldığı içinde dayak yemişti patron dedikleri adamdan.Sabah çıktı o barakadan ve kızın evinin oraya gitti.Satması gereken mendilleri cebine sakladı kız onun mendil sattığını anlamasın diye.
kızı gördü ve afedersiniz dedi.kız "evet"dedi.çocuk "galiba"dedi ve dili tutuldu.bu ilk kez başına gelmişti.kız:"bişey demiyeceksen gideceğim"dedi.ama çocuk birşey diyemiyordu ki.Ve üzgün bir şekilde o barakaya döndü.kalbi öyle hızlı çarpıyorduki.
barakaya giderken önünü kesti iki üç serseri üstündekileri alıp yağmaladılar ve onudövdüler öyle kötü dövmüşlerdiki küçük yüreği dayanamadı.
ve yarın gazetelere "vahşice dövülüp öldürülen çocuğun hikayesi" diye çıktı.şimdi sorarım size bu çocuğun suçu kimin anne babasının mı ? , sorumsuz insanların mı? , yoksa hayatın ta kendisinin mi?....
