O Mısralar

mutlu aşk yoktur demiş.
salak adam sen hiç bir türkü aşık olurken gördün mü ?

misal ;
dünya piyasası kırizde
reel ekonomi
reel olmayan ekonomi
ve sadece ekonomi
iflas etmiş ,
bir türk panikler mi sanıyorsun ?

adamım ben kırk yaşında
çizgisiz takım elbise giyen
üstelik fena bıyıklı adamların
ömürlerinde en az bir şiir yazdığı ülkede doğdum !
işsizdiler...
ki onlar el kadar bebelerin önünde
müthiş göbekleri ve ciddiyetsizlikleriyle
tüm dünyaya baş kaldırdılarda sen görmedin.

aşk varsa
ki var !
buydu işte.

dün, tüm lanet olası olasılık hesapları /
gider-gelir dengesi üzerine sövdülerde
bugün mutluydular.
bir minik bakış onlara gülüvermesin
önlerine bir tas bol sulu kapuska konuvermesin
onlar bir gurbete düşmesinler ki...
gör bak sen tüm ahali , hısım akraba
bayram sabahlarını.

onlar en olmayacak kişileri hep en olmayacak zamanlarda sevdiler
esmerdiler ve hep kötü giyindiler...
nasırlaşmış ellerinde iki demet çiçek yoksa
/ ki hiç olmadı
sen romantizm öldü diye ağıt yaktın
ölsün be !
tek taş pırlantalarınız yerin dibine batsın
sıfır beden gudubet hatunlarınız yakınsında yakınsın
çünkü siz kariyer konuşup
çoçuk doğuramayan kadınlara sulanırken
kaybettiniz aşkı !
müthiş kibrinizden ve sağlıklı bedenlerinizden
ibaret diye nasıl olsa dünya...
yetmedi işte
arzularınız hiç bitmedi
uzun ünvanlarınız bile söndüremedi ateşinizi
bayım yanıldınız...
siz hep yalnız kaldınız

tanrının lanetini ikiz kulelerde aramayın bayım / yanılırsınız.

Kadir Kılıçaslan

Avuçlarımda sakladığım üç beş kırık umudum var sadece, başka da hiçbir şeyim…

Elimde avucumda ne varsa yitirerek yürüyorum, gözlerinden başka bir yere bakmamaya çalışarak, çünkü gözlerin deniz fenerim benim, gözlerine bakmazsam, düşeceğim…
“İçinde sen olmasan, bu hayatın başka nesi var ki” diye düşünüyorum çoğu zaman. Yanımda sen olmasan, neye güveneceğim, yüreğimde sen olmasan, neyle besleneceğim?
Her yanı kırık bir köprü üzerinde ilerliyor yaşamım. Ayağımı bastığım parça, kopup kayboluyor uçurumun uçsuzluğunda, gözlerine bakıyorum bense sadece, gözlerinde aşkın en saf hali var, ellerimden tutuyor gözlerin, gözlerin yaşamla aramdaki köprüleri bağlıyor.
Sana baktıkça, anlıyorum; aşk; bambaşka bir hayat sunuyor bana, umutlar sunuyor, aşk beni karşı kıyıya geçiriyor. Yıkılan köprülerin üzerinden düşmeden yürümemi sağlıyor.
Aşk bana seni sunuyor.
Gözlerini kapatmaktan söz ediyorsun sense bana, yorulmaktan söz ediyorsun. Tüm bunları bilmeden, kendince yaşamaya çalışıyorsun, kendi uçurumlarında parçalanıyorsun, benim yaşamıma bağ olduğunu bilmeden, kendi bağlarını koparmak istiyorsun.
Oysa sen gözlerini kaparsan, ben yaşamdan düşeceğim.
Eğer sen vazgeçersen, ben öleceğim…
Avuçlarımda sakladığım üç beş kırık umudum var sadece, başka da hiçbir şeyim…
Sana bunlardan başka bir şey veremiyorum. Sana mucizeler vaad edemiyorum. Ama söz verdiğim gibi; mucize aratmayacak kadar seviyorum seni. Hep söylediğim gibi, tek yapabildiğim şeyi; en güzel yapabildiğim şeyi yapıyorum;
Seni seviyorum.
Elimden başka bir şey gelmiyor ki,
Avuçlarımda sakladığım üç beş kırık umudum var sadece,
başka da hiçbir şeyim…

Üstad Necip Fazıl Kısakürek.......

BASİT YAŞAMAK

Basit yaşayacaksın.

Mesela susayınca su içecek kadar basit.
Dört çıkacak, ikiyi ikiyle çarptığında.

Tek düğmesi olacak elindeki cihazın;
Tek bir düğme, tek bir cümle gibi;
Sevince lafı dolandırmadan söylediğin
“Seni seviyorum” gibi.

Basit bir öpücük yetecek sana;
Basit sıcak bir öpücük
Ve o öpücükle dolacak tüm günlerin, tüm düşlerin.
O öpücük için yapacaksın hayatının kavgasını,
O öpücük için yiyeceksin hayatının dayağını.

Kabak çekirdeği verecek sana
Rakamların veremediği mutluluğu.

El yazısıyla yazılmış eğri büğrü bir mektup olacak
En değerli kağıdın;
Hep yanında taşıdığın,
Atmaya kıyamadığın.

İki harekette giyiniverecek,
İki harekette soyunuvereceksin.
Kısacık olacak uyanman
Ve yola çıkman arasında geçen süre;
Kısacık olacak
Sıcacık kollara dolanman
Ve yolculuklara çıkman arasında geçen süre.

Kendin bile anlayabileceksin yazdıklarını;
Bakışların bile anlatabilecek kendini.

Beklentilerin de basit olacak.
Kaf Dağı’nın önünde bekleyecek mutluluklar.
Bir ıslıkta bulabileceksin en uzun dostluk romanını;
Ya da bir damla gözyaşı yaşatacak sana
En ucuz aşk romanını.

Pankreasının sağlığına dua edeceksin kapatırken gözlerini.
Zafer işareti yapacaksın tuvaletten çıkarken.

Bir kaşarlı tost olacak aradığın
Nasıl oturacağını bilemediğin sofrada;
Parmakların olacak en kıymetli çatalın.
Yine, aynı parmaklar çözecek en karmaşık denklemleri.
İskender’in kılıcı duracak avukat rehberinin yanında.

Bir filarmoni orkestrası veremeyecek sana
Kontrplak bir gitarda, doğru basılmış bir
“Fa diyez”in mutluluğunu.

Makyajın ilk “a” sına kadar bilmen yetecek.
Temizlik kokacak en pahalı parfümün

“Bilmiyorum” diyebileceksin bilmediğinde
Ve çok normal olacak onu da bilmeyişin.
Tek dereden su getirmen yetecek,
Bir “istemiyorum” diyebilmeye.

Ne durduğu fark etmeyecek abanın altında.

Saatin, sadece saati gösterecek;
Telefonunu sadece telefon etmek için kullanacaksın.
Küçük bir not defteri olacak bilgini en hızlı sayan.

Basit yaşayacaksın, basit.
Sanki yaşamın bir gün sona erecekmiş gibi

Basit...


NAZIM HİKMET RAN

Özlem nedir bilir misin?

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Yüreğimde tarifi imkansız bir sızıdır

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Uzaklara bakıp bakıp dalan bir çift gözdür

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Bir dilin bütün sözcüklerini kullanıpta
Seni tarif edememektir

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Her an seni bulmak isteyipte
Sende kaybolup yok olmaktır

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Bakılan her şeyde gidilen
Her yolda seni görmektir

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Beklemektir bir sabahı,beklemektir bir geceyi
Geceyi güne,günü geceye sunarak

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Sana uzak bir kentte seni düşünerek
Ölümü beklemektir

Edep-i Hayat

ne güzel şeymiş şu edebiyat
edebiyattan daha güzeli, edep-i hayat

Ercan Yazıcı

....İnsansan...

Edeple başlar edebiyat,
Edepli yaz, edepli anlat.
Edepsize bile edebi,
İnsansan edeplice anlat.

Durdu Şahin

Esrârını dil zaman zaman söyler imiş

Hengâme-i gamda dâstan söyler imiş

Aşk ehli olup da mihnet-i hicrâne

Ben sabr iderin diyen yalan söyler imiş

Azmizade Haleti


Günümüz Türkçesiyle

Gönül, sırlarını zaman zaman söylermiş.

Gama düştüğü zaman destan söylermiş.

Âşık olup da ayrılık acısına,

Ben sabrederim diyen yalan söylermiş.

(teşekkürler)

Dön aşkın çevresinde: gün işte bu gün.
Dön. Dön. Çılgın kalbini yermez dönüşün.
Yangınla sınav-ölüm kalım-özge savaş:
Vuslat bu, kucaklaşma, zifaf, mutlu düğün.


MEVLANA CELALEDDİN RUMİ​

BELKİ YİNE GELİRİM



Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü
Bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse
ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de
yırtılan ve parçalanan birşeyler olmalı mutlaka
hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler

Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent
ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü

Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini
bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki
onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
kadınları güzelleştiren herhalde onlardı
"Tükürsem cinayet sayılır" diyordu birisi
tükürsek cinayet sayılıyor artık
ama nerde kaldılar, özledim gülüşlerini onların

Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara
tek yaprak bile kımıldamıyor nedense
ve tek tek söndürüyor ışıklarını varoşlar
alnımı kırık bir cama yaslıyorum, kanıyor
kanımın pıhtılarında güllerin serinliği
ve fakat bir cellat gibi yetişiyor pusudaki
Dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Yaşamak neleri öğretiyor, düşünüyorum
okuduğum bütün kitaplar paramparça
çıkıp dolaşıyorum akşamüstleri bir başıma
bir uçtan bir uca yalnızlıklar oluyor kent
bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum
sırnaşık aydınlar, arabesk hüzünler
bir gazete sayfasında sereserpe bir yosma

Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor
ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere
kızgın bir halka oluyor boynumda o sokak
Hüznü yalnız atlarımız duyuyor artık
biz çoktan unutmuşuz böyle şeyleri
ama içimde bir sırtlanın dalgın duruşu
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

İçimde zaptedilmez bir kırma isteği
dizginlerini koparan bir at sanki bu
soluksoluğa kalıyorum her sonbahar
ve sevgilim ne zaman hoşgörülü olsa
bir yolculuk düşüyor aklıma, gidiyorum
bütün gençliğim böylece geçip gitti işte
ama hala bir şeyler var vazgeçemediğim

Hangi duvar yıkılmaz sorular doğruysa
birgün gelirsek hangi kent güzelleşmez
şiirlerim bir dostun vurulduğu yerde yakıldı
geri almıyorum külleri yangınlar çıksın diye
Devriyeler çıkart şimdi, bütün ışıklarını söndür
sorduğum hiçbir soruyu geri almıyorum ey sokak
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
bitse bu kirli ve yapışkan sessizlik, hiç gitmesem
oysa ne kadar sakin sokaklar, kent ve bütün yeryüzü
ipince bir su gibi sızıyorum gecenin tenha göğüne
sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün

AHMET TELLİ

Bir büyük sır söyleyeceğim sana Korkuyorum
senden
Korkuyorum ikindilerde seni pencerelere götüren
şeyden
Korkuyorum davranışlarından söylenmedik
sözcüklerden
Hızlı ve usul geçen zamandan korkuyorum
senden
Bir büyük sır söyleyeceğim sana kapıları ört
Ölmek sevmekten daha kolaydır
Bundandır yaşamanın sancılarına yönelmem
Sevgilim.


Louis Aragon

SESSİZ GEMİ


Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

YAHYA KEMAL BEYATLI

Lal Oldum

Lâl oldum...
Gece olduğunda seni aydınlatan hilal oldum.
Uykuya daldığında rüyanda gördüğün hayal oldum.
Sana yakın olayım diye, damarlarında dolaşan kan oldum;
bir hâl oldum sana kavuşayım diye,
hamal oldum seni taşıyayım diye,
ve saçlarına dokunayım diye, tenini oksayan rüzgar oldum.
Lâl oldum...
Mum gibi eriyip aktığında seni saran alev oldum.
Kışın soğuk ayazlarında seni koruyan duvar oldum.
Yazın sıcak günlerinde hastalanmayasın diye, gölgen olan bulut oldum.
Hayat oldum yaşayasın diye,
nefes oldum soluklanasın diye,
ve beni unutmayasın diye, benliğine kazinan isim oldum.
Lâl oldum...
Gök yüzüne bakıp bir dilek tuttuğunda kayan yıldız oldum.
Sığınacak gölge aradığında, iri cüsseli bir mese oldum.
Susuzluğunu gideresin diye, sokak başında çeşme oldum.
Soru oldum cevabını arayasın diye,
tasa oldum düsünesin diye,
ve hislerini yazasın diye, kalem oldum kağıt oldum.
Lâl oldum...
Hüzünlenip ağladığında akan gözyaşın oldum.
Gülümsediğinde etrafında uçusan pervane oldum.
Mest olasin diye, kulaklarında yankılanan nağme oldum.
Kitap oldum okuyasın diye,
çiçek oldum koklayasın diye,
ve sevdiğimi söylemeden bilesin diye, agzı kilitli,
lâl oldum...
Ahmet Aslan

ÖZET

Seni büyük buldum,anladım,
Seni güzel buldum,korudum,
Seni küçük buldum,uyardım,
Seni yakın buldum,uyudum,
Biri yanlış idi unuttum.

ÖZDEMİR ASAF

Bayraksızlar bayraksızlar
Yere düşse bayrak sızlar
Nerden bilsin kıymetini
Soysuz sopsuz bayraksızlar

Ne olurdu yazmasaydım ben bu kara yazıyı
Bilmeseydi namert soysuz içimdeki sızıyı

Yıldızların isyanı var hilal taşıyan felek
Damla damla kan akıyor delik deşik bir yürek

Al rengine kara bağlar yastadır deli gönül
Aşıkın olmuşum senin hastadır deli gönül

Renginde şehitlik gizli hilalinde mana var
Yüreğimde saklamışım kurbanında kına var

Toprağa düşse yiğit ölüm güç verir bize
İnancında teslim oldum zulüm güç verir bize

Uğruna ölen yiğit kim ne bilsin ne kadar
Geriye ne can kaldı hepsini kurban adar

Yamacında gezdiğim şimdi dağlar ağlasın
Bayrağım hançerlendi şimdi çağlar ağlasın

Susmasın ey milletim bayraksızda ar olmaz
Susar ise yiğitler vatan bize yar olmaz

Türk milleti asırlarca böyle zulüm görmedi
Din imanı kaybetmiş böyle zalim görmedi

Başı bozuk yaylada pusuları kurdular
İki yaşında yiğit Kürşat'ımı vurdular

Bundan gayrı düşmanım bayrağa ters bakanlar
Artık hesap vermeli dağı taşı yakanlar

Melekut aleminde destan olan can bizim
Dalgalansın bayrağım üstündeki kan bizim

Dört aylık bebeklere kurşun sıkan nerdesin
Nereye gidersen git öleceğin yerdesin

Hükmü ilahi varsa belki korur yaradan
Kan düşmanı olduk biz çekilsinler aradan

Bu vatanın ekmeği gözünüze durmalı
Yiğit bir can gelmeli bu hesabı sormalı

Sefaiye yaşamak ki bundan böyle ar gelir
Ay yıldızlı bayrağa bu yeryüzü dar gelir

Âşık Sefai