İçimde müthiş bir derecede sessizlik kol gezmeye başladı.
Sanırım bütün insanları içine hapsedecek.
Yanımda hiç kimsenin olmasını istemiyorum,hiç bir varlığın nefesini hissetmek hatta mutluluğunu dahi paylaşmak istemiyorum.
Ruhumun,bedenimin artık hasta olmaya başladığını görebiliyor ve sanırım artık sessizlikle sevişmem gerektiğini anlıyorum.
Bazı insanlara çok geç kalıyorum bazılarına ise çok erken.
Bazen nefes aldığımı sanıyorum bazen kirli ellerle boğazımın sıkıldığını.
"Güzel şeyler olacak" diyemiyorum kendime önceden yaşamadığım bir durumu tekrar yaşayabilir miyim bilmiyorum.
Sadece kaybolmak istiyorum koskoca şehirlerde kaybolmak.