isyan edemem, etmemeliyim de.
ama bi şekilde içimdekileri dökmem gerekiyor satırlarıma
bu bi isyan olmamalı,zaten isyan edemem ki,
her ne olduysa bendende kaynaklanıyor..
hiç birşey tek taraflı yaşanmıyorki..
kendime kızgınlığım var;
nasıl olurda anlayamam,göremem aldanışlığıma yanarım...
neden tek bir beyinde buluşamıyoruz..
oysaki hepimiz aynıyız nedir farklı kılan insanları..
sadece bir noktaya odaklanan beyinler mi bizi bu duruma düşüren?
neden geniş çaplı bi düşünce yapısı herkez de yok?
varda bize ratlayanımı bu..
ben mesela birşey yapmadan önce;
kendimi karşımdakinin yerine koyarım,
bana acı veren mutlaka onada verir..
tamam belki farklı olabiliriz ama;
sonuçta hepimiz insanız.
ve bütün duyguları hep beraber yaşarız..
şuan en ağır duyguyu yaşarken,
"neden böyle oldu "diye soramıyorum bile kendime.
bu kadarı hak mıydı bana bunuda bilemiyorum..
sadece daha önceden nerde hata yaptım diye düşünüyorum
bi yanlış yaptım ki şuanda bu durumdayım..
ve tek başıma kendi içimde kendimle savaşmaktayım..
yolunda gitmeyen bir çok şey varken,
bu sonuncusu çok büyük bir darbe gibi yerleşti içime..
ve daha ii anladım önceden umursamadığım yanlışların;
daha büyük bi yanlışla karşıma cıkabileceğini,
en acı vereninden bana ödeteceğini...
daha da ii anladım..
yaşamak zorundayım,
tıpkı güzel şeyleri yaşarken haykırmıyorsam..
şimdide susmalıyım ve yaşamalıyım..
yaşamda hiçbirşey karşılıksız değildir.
her şeyin zamanında olmasada mutlaka bi gelecek zamanı vardır..
isyan edemem ki,etmemeliyim.
sonuçta yine yaşamın eline bakıyorum,
yaşayan da hazırlayanda benim..
ama bi şekilde içimdekileri dökmem gerekiyor satırlarıma
bu bi isyan olmamalı,zaten isyan edemem ki,
her ne olduysa bendende kaynaklanıyor..
hiç birşey tek taraflı yaşanmıyorki..
kendime kızgınlığım var;
nasıl olurda anlayamam,göremem aldanışlığıma yanarım...
neden tek bir beyinde buluşamıyoruz..
oysaki hepimiz aynıyız nedir farklı kılan insanları..
sadece bir noktaya odaklanan beyinler mi bizi bu duruma düşüren?
neden geniş çaplı bi düşünce yapısı herkez de yok?
varda bize ratlayanımı bu..
ben mesela birşey yapmadan önce;
kendimi karşımdakinin yerine koyarım,
bana acı veren mutlaka onada verir..
tamam belki farklı olabiliriz ama;
sonuçta hepimiz insanız.
ve bütün duyguları hep beraber yaşarız..
şuan en ağır duyguyu yaşarken,
"neden böyle oldu "diye soramıyorum bile kendime.
bu kadarı hak mıydı bana bunuda bilemiyorum..
sadece daha önceden nerde hata yaptım diye düşünüyorum
bi yanlış yaptım ki şuanda bu durumdayım..
ve tek başıma kendi içimde kendimle savaşmaktayım..
yolunda gitmeyen bir çok şey varken,
bu sonuncusu çok büyük bir darbe gibi yerleşti içime..
ve daha ii anladım önceden umursamadığım yanlışların;
daha büyük bi yanlışla karşıma cıkabileceğini,
en acı vereninden bana ödeteceğini...
daha da ii anladım..
yaşamak zorundayım,
tıpkı güzel şeyleri yaşarken haykırmıyorsam..
şimdide susmalıyım ve yaşamalıyım..
yaşamda hiçbirşey karşılıksız değildir.
her şeyin zamanında olmasada mutlaka bi gelecek zamanı vardır..
isyan edemem ki,etmemeliyim.
sonuçta yine yaşamın eline bakıyorum,
yaşayan da hazırlayanda benim..