Tenimi Yakan Sicakliginin Bana Yansimasina Tutkunum Ben...basbasa Kaldigimiz Anlarda,sadece Beni Gormesine Hayranim...ben Geceye Inat Gunduzle Beraberim...gunese Asigim... En Derinlerden Gelen Ozlemim;sadece Sicakligini,isigini Ve Varoldugunu Biliyorum...ne Dokunabiliyorum Ne De Seyredebiliyorum..cunku Biliyorum Dokunsam Daha Bi Yakacak Beni Hattta Ona Yaklasamadan ...seyretmek Ne Mumkun Onun Guzelligini...oysa Ki O Benim Butun Tenime Isleniyor,gozlerimi Buyuluyor Varligiyla...o Benim Varligimdan Habersiz...milyonlarca Insan Icinde Bir Tek Bana Ulasmak...hayal Sadece...basbasa Kaldigimizda Varettigim Dusunce...ama Beni Mutlu Etmeye Yetiyor... Gunduzun Son Saatlerinde,gozlerime Uzun Uzun Bakarak,yavas Yavas Kayboluyor...ufak Bir Tebessumle..ben Hala Onun Son Bakisinda Kalmisim..gece,sokuluyor Yanima...beni Gunes'den Vazgecirmeye Kararli...ama Ben O Ufacik Ama Benim Ici Herseye Deger O Tebessumu Verebilir Miyim Geceye ... Yarinin Bana Getirecegi O Guzelligi Heba Edebilir Miyim?asla...bu Gunesten Vazgecmem Demektir,onu Geceyle Aldatip Artik Onsuzluga Alismaktir... Ben Gunese Aitim Gece...sana Basimi Yasladigim Agladigim Gunleryok Artik... Simdi Git Bence.gunes Seni Gormeden Bizi Farketmeden...cunku Ben Artik Gunese Asigim...ve Hic Aglamiyorum,hatta Gunes Beni Birakip Gitsede...giderken Biraktigi O Kucuk Tebessum Varya;iste O An Gorebilsen Gozlerimi,etrafimizi Saran O Kizilligi ,o Zaman Beni Daha Iyi Anlarsin...ama Sen Gelemezsin Gunesin Sahip Oldugu O Yerlere...hadi Git Artik; Sende Kendine Baska Bir Gunes Bul,hicbir Zaman Goremedigin Kizilligi Gorebilmek Icin...