o insanın gerçek yüzünü öğrendiğime sevinirdim.eğer gerçekten sevseydi bir başkasına gitmezdi. o yüzden üzülmezdim.ama kendime kızardım nasıl tanıyamamışım ya da nasıl sevmişim diye.
ya biliyormusun bu olay yakın zamanda en samimi olduğum bi insanın başına
geldi gerçekten o insan gerçek sevgiye sahip deildir ve geriye baktığında koskoca bi leke ile karşılaşacak hep...
kendisiyle evli olmadığım için şükrederdim.
gerçek yüzünü geç olmadan gördüğüm içinde mutlu olurdum.
ayrıca onunla evlenen kişi içinde gerçektende üzülürdüm.
evlenceği insan için üzülmeye başlardım bi başkasına bunu yapan ona neler yapmaz diye.kendim için mutlu olurdum gercek yuzunu gördugum için .tanıyamamış oldugumada çok kızardım nasıl bu kadar kör olurum diye..
herşeye rağmen kaybetmiş olduğumuz önemsiz birşeyden kendimizi daha bi tamamlayabiliriz..eksilen değilde bundan sonra hep eklenen ama her zaman daha kuvvetli ve sağlam.. kendinden emin..
evet çok haklısın bencede ama içinde ki o duygu seni nasıl rahat bırakacak.. üzülmek değilde o duruma düşürülmenin verdiği kötü his ondan kurtulmak mesele işte
aslında hepimiz aşağı yukarı aynı cevapları verdik.ama bence şunu unuttuk başımıza böyle birşey geldimi çünkü yaşanmadan bilinmiyor.inşallah hiçbirimizin başına böyle birşey gelmez.çünkü hakikaten zor birşey
Al sevgini güneş görmeyen bi yere koy ...görüyorum ki zaten öle de yapmışın derdim.(çirkin konuşurdum yani oyuncak değil ya bu acayip agresifleştim yaw noluyo bana kusuruma bakmayın.