Gamzelim848
Yeni Üye
- Katılım
- 1 Ara 2008
- Mesajlar
- 48
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Şehir:
- Muğla
Nasıl olursa olsun bir yerlerden başlamak lazım , istediğimiz şekilde olmasa bile bir başlangıç yapmak zorundayız.
2004 yılında , Kız Meslek Lisesinden mezun oldum.O kadar güzel hayallerim vardı ki , yanlış lise seçimiyle hayata bir-sıfır galip başladım.Okulda voleybol takımındaydım.Eğer ailem izin verseydi , şimdi kim bilir bir voleybolcu veya Spor Akademisini bitirmiş , Beden Eğitimi Öğretmeni olmuştum ya da kazandığım üniversiteye gitmeme izin verselerdi Moda Tasarımcısı olabilirdim.O veya bu şekilde maddi unsurlarla da beraber istediklerimi gerçekleştiremedim.Tam dört yıllık bir kaybım oldu.Ama asla vazgeçmedim , Bir şekilde okuyup , başka hedefler bulup , onları başarmak içinde elimden gelen tüm çabamla çalışacaktım. Keşkelerle hayat devam etmiyor her zaman geçmişi bırakıp hep ileri bakmalıyız.Hiçbir zaman umudumuzu kaybetmemeliyiz..Hayatta istediklerimiz değil , genelde yaşamak zorunda olduğumuz şeyler karşımıza çıkar.Ama asla vazgeçmemeliyiz.Bir kapı kapanır , başka bir kapı açılır.Yeter ki içimizde azim olsun.
Son Öss sınavına girdiğimde istediğim bölümün hem uzakta olması hemde maddi sorunlar yüzünden , ailemin istediğiyle yirmi dört tercihten sadece bir tanesini tercih ettim.Açıköğretim Fakültesi İşletme Bölümü, şu anda 2. sınıf öğrencisiyim.Üzgün değilim , çok istediğim bir bölümde de değilim belki ama yinede üniversite okuyorum.Hayallerimi gerçekleştirebilmem için seçeneklerim var.Eğer Açıköğretim Fakültesi olmasaydı , belki üniversite okuyamayacaktım ya da uzun süre ertelemem gerekecekti.Ama şimdi başka hayallerim var.Gerçeklerştirmek için sabırsızlıkla beklediğim ve gireceğim onca sınavım var.Tabi bu defa biraz daha başına buyruk davranacağım ve zafer benim olacak.
Hayatın getirdikleriyle yaşamaya çalışıyoruz.Bazen ne kadar çabalarsan , çabala yapabileceklerin sınırlıdır.Ama o sınır içerisinde en iyiyi yapmaya çalışırsın ve başarırsın , işte ben bunu yapıyorum.Açıköğretim Fakültesinde okuyorum ama kendimi geliştiriyorum.4 yıl sonra okulu bitirdiğimde örgün öğrenim görmüş bir öğrenci gibi bilgi birikimine sahip olacağım , bu bizim yapacaklarımız.Başkalarının da sorumlulukları var.Biz bu zorlukları aşarken , bu kurumun başındakiler bizim haklarımızı korumalı , bizleri ezdirmemeli. Bizim durumumuz daha zor , destek almadan , sadece kendi çabamızla hem çalışıp hem okuyoruz.Ne tam bir öğrenciyiz ne de tam olarak iş hayatına atılabiliyoruz.
Çevremde herkez bana küçümser gözlerle bakıyor bizleri bırakın öğrenci saymayı , yan gelip yatarak geçiyor sanıyorlar.Oysa ki okuduğumuz kitaplar aynı , aynı müfredattan sorumluyuz bir bilseler bizim daha fazla zorlandığımızı o zaman hak verirlerdi.Açıköğretim de okuyan binlerce kişinin ayrı ayrı sebepleri var , bizler sırf bir diploma sahibi olabilmek için okumuyoruz , bütüm emeğimizi harcayarak çalışıyoruz , sonunda da hak ettiğimiz ilgiyi görmek istiyoruz.
Kim istemezdi ki şu anda üniversitenin kampusünde olmayı , sadece verilen kitaplar ile molalarda , iş dönüşünde çalışarak o sınavları veriyoruz. Alkışlayıp , çabamızı taktir edeceklerine bizi sürekli yerden yere vuruyorlar , hadi diğer öğrencileri geçtik onlar farklı olduklarını ıspatlamaya çalışıyorlar , ya peki bizim öğrencisi olduğumuz Anadolu Üniversitesi neden bu ayrımcılığa bir dur demiyor.Ben şahsım adına kendimle gurur duyuyorum çünkü kimsenin yardımı ve desteği olmadan üniversite okuyorum , bu taktir edilecek bir durum ama sırf örgünde okumadığımız için her türlü çirkin harekete maruz kalıyoruz . İlk önce okulumuz bize sahip çıkmalı işte o zaman bizde hak ettiğimiz taktiri alabiliriz ve karşımıza okurken de mezun olduktan sonra da çıkacak her türlü ayrımcılıkla mücadele edebiliriz..Azim ve kararlılıkla okulumuzu bitirip hak ettiğimiz yere ulaşacağımıza can-ı gönülden inanıyorum , yeter ki şevkimizi ve çalışma azmimizi koruyalım.
Biz örgün öğrenim gören öğrencilerden tabiî ki farklıyız, biz daha fazla çaba , zaman ve emek harcıyoruz fakat daha az taktirle karşılanıyoruz .Çok fazla bir şey istemiyoruz , sadece EŞİTLİK , ki böylece herkez hayalini gerçekleştirebilsin.
2004 yılında , Kız Meslek Lisesinden mezun oldum.O kadar güzel hayallerim vardı ki , yanlış lise seçimiyle hayata bir-sıfır galip başladım.Okulda voleybol takımındaydım.Eğer ailem izin verseydi , şimdi kim bilir bir voleybolcu veya Spor Akademisini bitirmiş , Beden Eğitimi Öğretmeni olmuştum ya da kazandığım üniversiteye gitmeme izin verselerdi Moda Tasarımcısı olabilirdim.O veya bu şekilde maddi unsurlarla da beraber istediklerimi gerçekleştiremedim.Tam dört yıllık bir kaybım oldu.Ama asla vazgeçmedim , Bir şekilde okuyup , başka hedefler bulup , onları başarmak içinde elimden gelen tüm çabamla çalışacaktım. Keşkelerle hayat devam etmiyor her zaman geçmişi bırakıp hep ileri bakmalıyız.Hiçbir zaman umudumuzu kaybetmemeliyiz..Hayatta istediklerimiz değil , genelde yaşamak zorunda olduğumuz şeyler karşımıza çıkar.Ama asla vazgeçmemeliyiz.Bir kapı kapanır , başka bir kapı açılır.Yeter ki içimizde azim olsun.
Son Öss sınavına girdiğimde istediğim bölümün hem uzakta olması hemde maddi sorunlar yüzünden , ailemin istediğiyle yirmi dört tercihten sadece bir tanesini tercih ettim.Açıköğretim Fakültesi İşletme Bölümü, şu anda 2. sınıf öğrencisiyim.Üzgün değilim , çok istediğim bir bölümde de değilim belki ama yinede üniversite okuyorum.Hayallerimi gerçekleştirebilmem için seçeneklerim var.Eğer Açıköğretim Fakültesi olmasaydı , belki üniversite okuyamayacaktım ya da uzun süre ertelemem gerekecekti.Ama şimdi başka hayallerim var.Gerçeklerştirmek için sabırsızlıkla beklediğim ve gireceğim onca sınavım var.Tabi bu defa biraz daha başına buyruk davranacağım ve zafer benim olacak.
Hayatın getirdikleriyle yaşamaya çalışıyoruz.Bazen ne kadar çabalarsan , çabala yapabileceklerin sınırlıdır.Ama o sınır içerisinde en iyiyi yapmaya çalışırsın ve başarırsın , işte ben bunu yapıyorum.Açıköğretim Fakültesinde okuyorum ama kendimi geliştiriyorum.4 yıl sonra okulu bitirdiğimde örgün öğrenim görmüş bir öğrenci gibi bilgi birikimine sahip olacağım , bu bizim yapacaklarımız.Başkalarının da sorumlulukları var.Biz bu zorlukları aşarken , bu kurumun başındakiler bizim haklarımızı korumalı , bizleri ezdirmemeli. Bizim durumumuz daha zor , destek almadan , sadece kendi çabamızla hem çalışıp hem okuyoruz.Ne tam bir öğrenciyiz ne de tam olarak iş hayatına atılabiliyoruz.
Çevremde herkez bana küçümser gözlerle bakıyor bizleri bırakın öğrenci saymayı , yan gelip yatarak geçiyor sanıyorlar.Oysa ki okuduğumuz kitaplar aynı , aynı müfredattan sorumluyuz bir bilseler bizim daha fazla zorlandığımızı o zaman hak verirlerdi.Açıköğretim de okuyan binlerce kişinin ayrı ayrı sebepleri var , bizler sırf bir diploma sahibi olabilmek için okumuyoruz , bütüm emeğimizi harcayarak çalışıyoruz , sonunda da hak ettiğimiz ilgiyi görmek istiyoruz.
Kim istemezdi ki şu anda üniversitenin kampusünde olmayı , sadece verilen kitaplar ile molalarda , iş dönüşünde çalışarak o sınavları veriyoruz. Alkışlayıp , çabamızı taktir edeceklerine bizi sürekli yerden yere vuruyorlar , hadi diğer öğrencileri geçtik onlar farklı olduklarını ıspatlamaya çalışıyorlar , ya peki bizim öğrencisi olduğumuz Anadolu Üniversitesi neden bu ayrımcılığa bir dur demiyor.Ben şahsım adına kendimle gurur duyuyorum çünkü kimsenin yardımı ve desteği olmadan üniversite okuyorum , bu taktir edilecek bir durum ama sırf örgünde okumadığımız için her türlü çirkin harekete maruz kalıyoruz . İlk önce okulumuz bize sahip çıkmalı işte o zaman bizde hak ettiğimiz taktiri alabiliriz ve karşımıza okurken de mezun olduktan sonra da çıkacak her türlü ayrımcılıkla mücadele edebiliriz..Azim ve kararlılıkla okulumuzu bitirip hak ettiğimiz yere ulaşacağımıza can-ı gönülden inanıyorum , yeter ki şevkimizi ve çalışma azmimizi koruyalım.
Biz örgün öğrenim gören öğrencilerden tabiî ki farklıyız, biz daha fazla çaba , zaman ve emek harcıyoruz fakat daha az taktirle karşılanıyoruz .Çok fazla bir şey istemiyoruz , sadece EŞİTLİK , ki böylece herkez hayalini gerçekleştirebilsin.
